Om opnieuw de blogdraad op te nemen na onze twee laatste posts, twee filmkes die eigenlijk bij deze post moesten. Een mooi sneeuwtapijt en een windstille dag: het ideale moment om de drone nog eens van stal te halen.
Aangezien de kans op sneeuw vrij onbestaande is smijt ik ze nu maar on line. Hopelijk is de blogtrein hiermee opnieuw vertrokken
Allereerst een besneeuwd boerenerf vanuit de lucht.
Omdat ik onze tuin ondertussen wel een beetje beu gezien ben, heb ik ook de omgeving even verkend.
Onze dierenarts heeft de laatste tijd goede klandizie aan ons gehad. Hadden nog maar pas afscheid genomen van Corneel, dan mochten we enkele dagen later al opnieuw bellen voor Tine. Die was altijd al een moeilijke eter geweest (een vondelingske uit het dierenasiel dat te vroeg van de moeder was weggehaald). Maar nu at ze bijna niks meer, en als ze toch iets op had kotste ze het bijna onmiddellijk opnieuw uit.
Nierfalen is het oordeel. Niet ongebruikelijk bij oudere katten maar bij Tine (12 jaar oud ondertussen) is het wel vroeg. Na 4 dagen aan een infuus om haar vochtgehalte weer omhoog te krijgen is ze opnieuw thuis. Aangepaste voeding en dagelijks medicatie nemen zouden haar nog enkele mooie jaren moeten geven.
Momenteel doet ze niet veel meer dan slapen, drinken, een beetje eten en plassen. Maar dat is ook net wat ze nodig heeft.
Nu hopen op een voorspoedig herstel.
Het begon vorige week vrijdag met Corneel die een beetje ‘raar’ stond. Hij kwam wel naar buiten en at wel. Maar ik zag dat er iets aan hem scheelde.
Nu liepen Madame Boerenerf en ik ook al te snotteren (allebei de griep gehad) en de hoeven van vooral Jacobus mochten sowieso bijgeknipt worden. Dus wij belden zonder veel zorgen de dierenarts. Die dacht in de eerste plaats ook aan iets onschuldig. Want antibiotica gegeven en ons eigenlijk vooral druk gemaakt om Jacobus die het bijvijlen van zijn hoeven maar matig kon appreciëren.
Maar Corneel werd niet beter. Hij bleef lusteloos in het hok liggen of ‘raar’ staan, voelde frisser aan dan Jacobus en net toen was het ‘s nachts ijzig koud! Het hok wat beter geïsoleerd, hem zelfs van een deken voorzien en opnieuw de dierenarts gebeld.
De dierenarts had na een grondig onderzoek al snel door wat de echte oorzaak was. Geblokkeerde blaas door stenen waardoor Corneel niet meer kon urineren. Slecht nieuws was dat. Door hun specifieke bouw is dit immers heel vaak fataal bij varkens. De blokkering zit te diep in hun lichaam waardoor die niet kan verwijderd worden (als een uroloog op zoek is naar een uitdaging, bij deze). Andere medicatie gegeven en pijnstillers.
Donderdag kwam de dierenarts dan al voor de derde keer langs. Zelfs de dierenkliniek in Gent gebeld maar die konden ook weinig hoop bieden. Opereren loopt bijna altijd slecht af en levert veel complicaties op. Nog meer medicatie gegeven en dan was het hopen dat hij de steen zou kunnen uitplassen.
Jammer genoeg is dat niet gebeurd. Zaterdag is dan nog even geprobeerd met een sonde maar de blokkering zat te diep. Euthanasie was de enige mogelijkheid die overbleef.
Samen met Jacobus hebben we dan afscheid genomen.
Verdomd jammer dat een nog zo jong beestje aan zo iets onnozel moet sterven. Want hij was verder perfect gezond en een sterk beestje.
We weten dat hij hier 4 heel mooie jaren heeft gehad. Maar we hadden o zo graag gehad dat er daar nog 10 of 12 jaar bijgekomen waren.
© 2025 BOERENERF
Theme by Anders Noren — Up ↑
Recente reacties