Aan de manier waarop ons Tine dat vogelke (gelukkiglijk geen bonte tapuit, allé we denken toch van niet…) aan het pluimen was zou ge het nochtans niet zeggen.
En dan was het ons Tine ook nog! Tine staat ten huize Boerenerf namelijk ook bekend als de grote seut. We zien het beestje graag zulle, maar we moeten daar eerlijk in zijn: ‘t is een seut eerste klas. Schrik van van alles en nog wat. Zo heeft ze mij de verhuis, waarbij ze hardhandig in een kattendraagbak werd geduwd, nog steeds niet vergeven. Dat resulteert dan in een angstig door het huis sluipen alsof ze driemaal daags door mij afgerost wordt. Klagelijk miauwen doet ze ook. Alsof ze half op sterven ligt. De reden? Madam heeft gezien dat we in de keuken staan en heeft geen zin om via het kattenluik in de berging naar binnen te komen. En dan staat dat dus te zagen in de veranda. En ne keer ze binnen is, zaagt ze nog een beetje want blijkbaar vindt ze dan dat het wat lang geduurd heeft vooraleer we de deur voor haar open deden! Ligt ze ergens in een kamer te slapen en komen wij die kamer binnen dan kan ze ons aankijken met zo ne blik van ‘Wat komde gulle hier doen? Ik lig hier wel te luieren hé!‘ Maken we een beetje veel lawaai (allé, naar madam haar normen) dan stapt ze met ne vree beschuldigende blik de kamer uit.
Qua eten is ze ook al een moeilijke. Zijn ons katers al tevreden met het lokale huismerk, dan moet het voor madam Sheba zijn. Sheba tonijn en niks anders! Behalve verse mus blijkt nu.
Pas op, zij eet haar prooi tenminste in de keuken op (zoals het een welopgevoede kat betaamt). De katers vinden het blijkbaar plezanter om op madam Boerenerf haar bed met een halfdode muis te spelen. Vree leutig vindt madam Boerenerf dat, zo midden in de nacht!
Recente reacties