Tag: wildernis

Onaangename verrassingen

Twee onaangename verrassingen op twee dagen tijd. Niet plezant.

De eerste onaangename verrassing kwam gisteren in de vorm van een dood kuikentje in het kippenhok. Woensdag (of donderdag) had onze derde broedse hen namelijk haar geleende eieren uitgebroed. En gisteren lag er dus één van die nieuwe kuikentjes dood. Omgekomen van de koude wegens de nest niet teruggevonden hebben. Het lag ochot op 15 cm van de nest. Maar wel aan de verkeerde kant. Waarschijnlijk niet kunnen uitvogelen langswaar de ingang was, de kloek wel gehoord hebben en dan domweg een paar uur aan die zijkant blijven zitten (ik hem al gemerkt dat ons kiekens qua ‘de ingang vinden’ niet van de slimste zijn). Ne mens moet geluk hebben in het leven, en een kiek ook.

De andere kuikens zijn gelukkiglijk wel alive and well.

Vier stuks heeft ze nog rondlopen wat betekent dat 5 van de zes eieren die ik onder haar gat had geschoven zijn uitgekomen. Niet slecht. Nu hopen dat ze de rest ook niet van de koude laat omkomen (lees: ik ga momenteel elke 2 uur in mijn kippenhok kijken).

De tweede onaangename ontdekking kwam vandaag toen ik in de tuin aan het werken was:

Onze hof heeft een padje! Zodanig overwoekerd dat het ons nog niet was opgevallen. Maar ‘t is een mottig padje (van die loodzware betonplaten) en ‘t ligt niet op de juiste plek. Wat betekent dat madam boerenerf dat gaat weg willen. Wat betekent dat ik dat ga moeten uitbreken. En terwijl ik dat aan het uitbreken ben gaat ze zeggen: ‘eigenlijk kunnen we die platen wel gebruiken om rond het varkenskot te leggen’. Jammer genoeg gaat ze daar gelijk in hebben, wat betekent dat ik die loodzware krengen nog ne keer waterpas ga moeten terugleggen, maar dan 20 meter verder.

Maar kijk, zo hebben we tenminste een thema voor onze barbeque. En dat thema is: verplaats de loodzware betonplaaten terwijl meneer Boerenerf ondertussen ne whiskey drinkt. Fantastisch thema, vind ik zelf.

 

 

Waar komt het vandaan?

Onderdeappelboom heeft een nieuw vrijdag vertelselke. En ik moet zeggen: het kan weer tellen. Madam appelboom legt de lat verdomd hoog voor haar medebloggers. ‘k Gaan echt eens wat meer tijd moeten uittrekken voor mijn schrijfsels! Dat ik tenminste tot aan haar literaire enkels geraak nondemille!

 Wat het stokje betreft. Ook hier is er een directe link naar de grootvader. Wegens 2 werkende ouders werd ik voor en na school bij de grootvader ondergebracht. Grootvaders huis had een tuin, maar daar zwaaide grootmoeder de plak. Daarom dat grootvader er niet beter op gevonden had om een eindje verder een verwaarloosde lap grond te huren. Dit was DE RANCH.

 Een stuk wildernis waar niemand in geen eeuwen had naar omgekeken en waarop hij kippen hield en een pony voor de kleinkinders. De pony was wegens slechte manieren voorbestemd voor een carrière in de lijmindustrie. Grootvader vond het een schoon beesteke, dacht dat het met die slechte manieren wel zou meevallen en ‘redde’ het beestje voor een zacht prijsje. Waarna ik tijdens de eerste ontmoeting prompt getrakteerd werd op een kloeke schop die me meters in de lucht capituleerde en me op 5 centimeter na bijna tot castraat omtoverde. Hij is de rest van zijn leven ne valsaard gebleven. Maar wel ne schone valsaard.

 Ge kunt het niet echt tuinliefde noemen bij de grootvader. Want de wildernis is al die jaren wildernis gebleven. Met moestuingedoe moest ge bij de grootvader niet af komen. Liever was hij in zijn schuur bezig met het bewerken van hout en metaal. Hij bricoleerde graag. En de ranch gaf hem een plek om buiten te bricoleren. Een kippenhok in mekaar steken, beschutting voor de pony bouwen. Van die zaken, maar bitter weinig gewroet in de grond.

Ik heb er een voorliefde voor een schone lap grond met bomen en fors uit de kluiten gewassen kippen aan overgehouden (pony’s zie ik wat minder graag). En ik denk dat ik volgend jaar aan een cursus houtbewerking begin (al was het maar om zulk een kippenhok te kunnen maken).

© 2024 BOERENERF

Theme by Anders NorenUp ↑