Ons varkentjes hebben enorm genoten van de eerste echte zonnestralen en het bijhorende modderbadje. Genieten jullie even mee?
En wat hebben jullie op deze mooie dag gedaan?
Zou d’er ne prijs bestaan voor zotste kip van het land? Indien ja, dan is die beker voor ons denk ik. En anders winnen we geheid in de categorie: ‘mafste broedplek’.
Ge moet weten, ons kippen lopen vrij in de tuin rond. Het resultaat is dat die kippen overal hun eieren leggen, behalve in de daarvoor voorziene legnesten. Instinct zekers? Of gewoon niet graag hebben dat wij elke dag hun eieren komen rapen, dat kan ook. Eerder dat laatste denk ik. Telkens we een nieuwe legplek ontdekt hebben, verkassen ze naar een andere plek. En als ze willen broeden zijn ze nog veel geniepiger. Dan steken ze zich nog veel beter weg. Dan is er plotseling een kip verdwenen.
Een paar dagen later vind ge die kip dan terug: aan het broeden op een vree maffe plek. Een maffe plek zoals een ton.
Een lege ton, met onderin een beetje steengruis dan nog! Had er daar nu een zacht bedje van stro in gelegen. Ik had het nog een ietwat kunnen snappen. Maar nu! Dat kan toch niet gemakkelijk zitten?
Hoe dat ze erin geraakt begrijp ik nog (gewoon langs de bovenkant er in springen). Maar hoe in hemels naam gaat dat beest er weer uit geraken om te gaan eten? Want die ton, die is vrij hoog.
En hoe die kuikens er ooit moeten uitgeraken, daar heeft die zotte kiek ook niet aan gedacht. Dat wordt piep, piep en dan sterven van den honger. Straks staat Gaia nog te protesteren op mijn erf!!
Toeval wilt wel dat we deze maandag van plan waren om een nieuwe kippenren te maken. Ne keer dat die af is, verhuis ik ze waarschijnlijk met eieren en al naar het kippenhok. Of misschien toch beter wachten tot die eieren uitgebroed zijn?
Nee, niet de paashaas (alhoewel we wel al een konijn opgemerkt hebben in de weide van de varkens). Wel een fazant (een paasfazant, bestaat dat?).
De laatste tijd stikt het in onze buurt van de fazanten. In gevangenschap opgekweekt en nu uitgezet voor de jacht hebben we al opgevangen. Deze fazant heeft blijkbaar andere plannen en hoopt hier een veilige plek gevonden te hebben. Ons niet gelaten. Plek genoeg en ondertussen hebben we al kunnen zien hoe hij vriendschap probeert te sluiten met onze kippen. De kippen blijken daar minder van gediend te zijn.
Trouwens, over kippen gesproken. Wij zitten hier nog steeds met een overschot aan hanen van vorig jaar waar we echt vanaf willen. Drie stuks hebben we teveel. Beste lezers, vraag eens rond wie er nood heeft aan een pracht haantje want anders is het kop af voor die beesten (en ze zijn zo taai – al die spieren – dat ze niet te eten zijn, wat het echt wel zonde maakt).
Ondertussen dient de volgende generatie zich trouwens al aan:
Momenteel nog in de stal onder een lamp wegens veel te koud. Hopelijk zijn het ditmaal hennen want daar geraken we wel altijd gemakkelijk vanaf.
© 2025 BOERENERF
Theme by Anders Noren — Up ↑
Recente reacties