Author: boerenerf (Page 63 of 105)

Over minivarkens

Wij zijn heel tevreden van onze varkens. ‘t Zijn echt ongelofelijk schattige beestjes. Ons enthousiasme resulteert dan ook in posts vol foto’s. En het zijn daadwerkelijk heel leuke beestjes. Jammer genoeg is er een enorme schaduwkant aan deze snoezigheid. Gewetenloze verkopers durven er uit winstbejag wel eens misbruik van maken. Op deze site staan serieus wat horroverhalen maar achter verschillende zoekertjes hier schuilt op zijn minst ook een droevig verhaal. Droevig voor de baasjes, maar vooral droevig voor de beestjes. Soms zelfs met een dodelijke afloop.

Ik wil dan ook absoluut duidelijk maken dat minivarkens NIET bestaan. Ook geen micro-varkens, of teacup-varkens of gelijk welke andere domme benaming ze nog gaan verzinnen om geld uit de mensen hun zakken te kloppen. Maar geloof nooit, never, jamais een verkoper die zegt dat zijn soort klein blijft en maximum 45 cm wordt. De kleinste soort is deze, komt enkel in Nepal en Indië voor, is bijna uitgestorven (lees, ge kunt/moogt ze niet kopen) en is bijlange niet zo snoezig als de ons gekende varkenssoorten.

Alle andere soorten zijn ten minste 80 cm hoog en worden tot 100 kg zwaar. Kleinere varkens zijn ofwel misvormd ofwel ondervoed en beide mogelijkheden brengen een pak problemen met zich mee. En alle, letterlijk alle, foto’s op internet van piepkleine, heel schattige varkentjes zijn foto’s van biggen die 1 a 2 weken oud zijn. Ze zullen groeien en zwaarder worden: denk ne grote, dikke, lompe labrador. Onze beesten zijn nu nauwelijks 12 weken oud, maar ge wilt ze echt niet meer op uw schoot hebben.

Het gevolg van die grootte is dat ze ook voldoende plaats nodig hebben. Veel plek. Zo’n 200 vierkante meter per varken, minimum. Aangezien het sociale beesten zijn koop je er best 2 (kwestie dat ze gezeldschap hebben aan elkaar) wat dus betekent dat ge 400 vierkante meter voor die beesten moet reserveren. Met een deftige afsluiting, want ze durven al ne keer ontsnappen. Aanschaf, behuizing, afsluiting, eten: de kosten lopen op.

Varkens wroeten ook. Van kune kunes wordt gezegd dat ze eerder grazen en minder wroeten dan de meeste soorten. Maar ook zij wroeten. Varkens op uw gazon houden waar ook uw kinderen moeten spelen is geen optie. Ge gaat snel geen gazon hebben.

Varkens hebben tijd en aandacht nodig. Eten geven, drinken, mee spelen en aandacht geven …. Net zoals je met een grote hond heel regelmatig moet gaan wandelen moet je varkens voldoende aandacht geven.

Varkens worden oud: zo’n 15 jaar. Ge gaat er dus een stuk van u leven aan kwijt zijn. En op vakantie gaan wordt ook een probleem want ge kunt ze niet meenemen maar ze moeten thuis wel verzorgd worden.

Als bovenstaande feiten geen probleem vormen, dan kunnen we varkens absoluut zeker aanraden. Want ze zijn echt wel heel snoezig (en fotogeniek)!

 

 

Inhaalbeweging

‘t Is hier de laatste tijd rustig geweest qua posts. Nochtans genoeg materiaal om te posten hoor maar ‘t moet er van komen hé! Naast het travakken in het huis was er ook serieus hard travakken op het werk. Momenteel zijn we met twee het werk van vier man aan het doen. Plakt daar nog een drie dagen durende zoektocht naar de juiste bestemmeling voor 34 miljoen eurokes bij en ge krijgt ne serieus stressed out meneer boerenerf (en dan mogen we nog blij zijn dat wij niet genationaliseerd zijn de afgelopen week). ‘t Laatste dat ik dan wil doen is ‘s avonds nog ne keer achter mijne PC kruipen en op een klavier zitten tokkelen. Bij deze een kleine inhaalbeweging.

Den elektriek is overgeschakeld, we zitten nu op onze nieuwe ondergrondse kabel via ons nieuwe zekeringskast. ‘t Gevolg is dat de helft van onze stopcontacten beneden niet meer marcheren. Daar hoorde ook onze waterboiler in de badkamer bij = geen warm water om te douchen. Dat is gelukkig vrij snel en heel vakkundig opgelost.

Vorige zaterdag ben ik naar F.A.C.T.S. geweest. Ik had eigenlijk gene zak goesting om te gaan EN nog een gans pak werk in het huis/de tuin. Maar 1 van de consequenties van verhuizen naar de andere kant van het land is dat ge soms ne keer een efforke moet doen om vriendschappen te onderhouden. Achteraf was ik blij dat ik het toch gedaan had. ‘k Was toe aan een beetje ontspanning. ‘t Heeft me wel wat geld gekost want ik + sci fi + lepe verkopers die visa aanvaarden is een gevaarlijke combinatie. Nu heb ik vrij goed weerstand geboden aan de star wars/star trek/creature of the black lagoon brol (moeilijk!). Maar als dees mannen met een vakkundig in elkaar gelast (ja inderdaad gelast, zoals in: we nemen metalen onderdelen en we lassen dat elkaar) varken afkomen, dan heb ik efkes een zwak moment. Een zwak maar kostelijk moment. Ik heb nu eenmaal een voorliefde voor schone stukken ijzer. Kunst, dat moet zwaar en stevig zijn en er moet niet te veel blabla rond verkocht worden (projectie noemen ze dat dan). Madam boerenerf vindt het niet zo schoon. Lees, het eindigt op mijn slaapkamer of in mijn werkkot. Persoonlijk vind ik het nochtans iets voor in de living. Wat vinden jullie er van?

 

Meer travakken!

Maar niet alleen door ons (alhoewel wij ook deftig doorgewerkt hebben zulle. Ik mag u hierbij dan ook officieel meedelen dat de eerste verdieping volledig geïsoleerd is, victorie en zo!). Sommige dingen mag ne mens namelijk niet zelf doen. Eén van die zaken is de nieuwe aansluiting op het elektriciteitsnet. Tot nu toe gebeurt dat via een kabel boven de straat. Maar het nieuwe moto van de overheid is is: alles onder de grond. Wij dus infrax gecontacteerd en voor duizend euro wilden ze dat wel in orde brengen (en voor dat bedrag moet ge dan ook nog uw eigen kabel kopen!).

Ze zijn wel met zwaar materiaal gekomen (200 euro onder tafel en die mannen hadden waarschijnlijk snel snel een poel in onze tuin gegraven ook. Madam boerenerf heeft daar echter niet aan gedacht en ik heb het haar ook niet verteld, wegens geen poel in mijne hof willen).

Van die paal naast de graafmachine ging het onder de straat tot aan de trottoir aan onze kant.

Van diene trottoir langsheen het dorpspadje tot aan ons huis.

En dan nog eens onder dat padje naar ons huis. Daarvoor hebben die mannen, alsof het de normaalste zaak ter wereld is, dus een stuk uit dat pad gehaald! Ik was me al aan het afvragen hoe ze dat gingen oplossen, maar twee keer slijpen en een beetje wrikken en ‘t was al in orde.

Daaarna de kabel binnensteken en alles weer toegooien en ze waren er vandoor. En zo komen wij stapje voor stapje dichter bij het afwerken van de eerste verdieping. Nu nog de dakgoten onder handen nemen, de muren pleisteren en verven/behangen, een nieuwe trap en  vensters steken, chappe op de vloer en daarna kurk (reeds gekocht) op die chappe, nieuwe deuren voor de slaapkamers en een zoldertrapke hangen en we zijn rond. Tegen februari/maart denken/hopen we. Wat dan net op tijd is om in de lente al een paar logés over de vloer te krijgen.

 

« Older posts Newer posts »

© 2025 BOERENERF

Theme by Anders NorenUp ↑