Een beetje laat want ondertussen al twee weken geleden maar toch leuk genoeg om er een post aan te wijden.
Op zaterdag 3 en zondag 4 november was het namelijk popup village in hanger 58 te Bokrijk. Popup village, dat is zo een typisch wijvengedoe: kraampjes vol met prullen waarbij vrouwen hoge gilletjes slaken en ik me stomverbaasd afvraag: wie koopt die rommel? Om daarna Madam Boerenerf haar portemonnee vol enthousiasme te zien bovenhalen. Diepe zucht, en ‘t is dat ik haar graag zie, maar toch, diepe zucht.
Normaal gezien loop ik met een wijde boog rond zulke zaken heen. Geef me de keuze tussen me veilig verschansen op popup village en een horde zombies trotseren en ik kies de zombies.
Maar nu was popup village te combineren met een bezoekje aan de sixties tentoonstelling in de oude stad van Bokrijk. En die tentoonstelling wou ik WEL zien. ‘t Was er alleen gans de zomer niet van gekomen en dit was de laatste mogelijkheid dees jaar. En wat doet ne vent dan? Nen gewone vent trotseert dan de shoppende en kirrende meute. Van moetes, nietwaar?
Ne slimme man daarentegen pleurt enkele kwaliteitsseries op zijn tablet en amuseert zich daarmee terwijl de madam helemaal loos gaat in hangar 58. Sons of anarchy, kwestie van echt helemaal duidelijk te maken dat we ne vent zijn!
Soit, die sixties tentoonstelling … Tof man. Zelfs als kind van de jaren ‘70 herkende ik kweetniet hoe veel prullen. Tof, tof en leve de nostalgie!
Geniet maar even mee (en ja, ge kunt het nog altijd bezoeken).
we waren er ook niet zo lang geleden en ik kreeg vooral bij het bruine Jeugdhuis (Ché, denk ik) en de vele affiches en leuzen die er aanwezig waren een fijn gevoel van herkenning. Was zeker de moeite waard voor iemand van onze leeftijd.
Beware!!! Time warp!!!!!
😉
time warp indeed. Typemachine. Taperecorder. Cassette. Heel veel herkenning.
Die stoelen uit de de eerste foto vind ik nog steeds super
De bandopnemer… Vraag me niet meer hoe dat ding werkte, maar ik zie mijn vader nog zitten… Pure nostalgie.
mooie retro. wel veel dingen uit de jaren 50, die curator heeft zijn diploma wellicht ook via de raad van staten afgedwongen…
De stoelen zoals op de eerste foto zijn zelfs weer razend actueel. ‘Vintage-design’ heet dat dan.
De keuken ziet er bij mijn ouders nog eender uit (behalve het vuilroze, dat is bij hen pyjamablauw 😉 ).
Leutige fotoreportage.
Inderdaad heel veel nostalgische herkenning. En ben wel fan van vintage design.