Uit de reacties op mijn vorige post kan ik opmaken dat palen de mensen duidelijk niet onberoerd laten. Hoe ze in de grond krijgen, of de keerzijde van de medaille, hoe ze uit de grond krijgen … Vaak gaan die twee hand in hand en wie er ooit zijn rug op heeft gebroken onthoud het voor de rest van zijn leven. Elkeen blijkt zijn eigen techniek te hebben. Wij gingen voor de klassieke aanpak: spade, grondboor en nen voorhamer.
Zwaar werk dat vrij goed gelukt is. Alle palen zitten 80 cm diep in de grond: behoorlijk stevig dus. Alleen de palen mooi op 1 rij krijgen is niet zo goed gelukt. Vooral bij het langste stuk (25 meter, oftewel 10 palen) valt dat redelijk hard op.
Gelukkig moest er enkel wat schrikdraad aan die palen komen, dus zo nauw stak dat nu ook weer niet (en naar het schijnt vinden die varkens ne schuine paal of twee ook niet zo erg …). Soit, we onthouden het en als we ooit een echt deftige omheining moeten plaatsen schakelen we toch wat professionele hulp in (of doen beroep op de genaamde F die zulke zaken wel heel grondig aanpakt ;-).
Vree grappig effect trouwens. Ne keer dat de palen er stonden bleef het terrein er uitzien als een overwoekerde ex-moestuin met wat palen in de grond. Spant ge echter ne schrikdraad aan die palen en hupsakee, plotseling is dat voor u hersenen een weide. Alsof er ne shortcut in uw hoofd zit, schrikdraad = weide.
Scheve palen of niet, dat ik tevreden ben van ons werk en het resultaat. Nu moet er natuurlijk nog eletriek op diene draad geraken, anders heeft ons werk weinig zin. Aangezien er volcontinu stroom op die draad moet zitten (varkens breken nogal graag uit en ze weten het als er geen spanning op de draad zit, ‘t zijn slimme beestjes) en de weide zich op 100 meter van het dichtstbijzijnde stopcontact bevind, had ik een klein probleem. Nen draad trekken zag ik niet zitten (ook een beetje moeilijk met afgekeurde binnenelektriek en nen geasfalteerde binnenkoer). Ik had ook twee batterijen kunnen kopen en ze afwisselend aankoppelen/opladen. Maar laten we serieus blijven, binnen de kortste keren vergeet ik dat, is de batterij plat en zitten ons varkens bij de geburen hun moestuin kaal te vreten. Wij hadden nood aan lokale energie-opwekking. Nu heb ik het wel voor windmolentjes (hmmm, die wieken) of een stoomturbine (hmmm, die mechaniek) maar ne mens moet praktisch zijn (en aan zijn budget denken, grmbl, grmbl, stomme realiteit). ‘t Is dus een zonnepaneel geworden (Freya mag gerust zijn, ‘k gaan er geen subsidies voor aanvragen, mijn kleine bijdrage in deze crisistijden).
Hopelijk levert dat ook in putje winter genoeg power voor den draad. ‘t Is een systeem voor 7 km draad, wij hebben een luttele 125 meter te gaan. Ik ben er redelijk gerust in (ik heb toch efkes getwijfeld om het 14 km systeem te nemen, maar ne mens moet niet overdrijven). Trouwens in de winter zijn de geburen hun moestuinen toch leeg, dan geeft dat niet zo dat de varkens dat eens omwoelen. Tel daarbij nog eens 80 (tachtig!) kunststof palen om het terrein tijdelijk op te delen of de varkens eens in de boomgaard te laten rondlopen en we zijn hier volledig geëquipeerd (en ook redelijk wat centjes armer, …. euh Freya, hoe zat dat nu weer met die zonnepaneelsubsidies?). Resten ons nog te doen: het varkenshok in mekaar puzzelen (wie zich geroepen voelt …) , de buitenkant te voorzien van een tweede beschermende laag en 3m20 afsluiting met planken dicht timmeren en we zijn klaar om ons varkentjes te ontvangen.
F zijn inbreng beperkt zich in dezen tot consultancy: ik zal u komen zeggen hoe het zou moeten. Zoals: “als je ziet dat er een paal uit het lood of niet op de lijn staat: HERBEGINNEN!”. Alleen al het idéé dat er een paal scheef staat, en ik slaap al niet meer 😉
Advies #2: als je geen zin hebt om diepgewortelde betonnen palen uit te graven: op grondniveau bloot graven, slijp ze door een spade diep onder grondniveau. Putje toe, paal weg.
Misschien bij het volgende bezoek aan de doe het zelver toch maar zo’n geel koord kopen (of hoe heet dat in het vakjargon) en een rechte lijn was nog nooit zo simpel. En eens dat in huis gebruikte dat dus toch wel af en toe! Die beesten hebben nogal een weide seg! Ik snap wel niet goed hoe je bij een grondboor ook nog een schup gebruikt? Ik kan er trouwens van meespreken van de kostprijs van zo’n elentrieken afsluiting, valt tegen hé en dan had ik nog geluk dat ik wel op netstroom kon aansluiten! Succes ermee!
@F, consultancy, we kennen dat. Pintjes tappen, praatjes maken en achteraf een gepeperde rekening sturen.
@natuurlijk-rijk, we hebben met een koordje geprobeerd de palen op een lijn te krijgen maar ‘t is dus niet goed gelukt. De schop was om de eerste paar cm uit te steken (kwestie dat het half hoge gras zich niet constant rond de grondboor wikkelde. en ja, de afsluiting heeft een aardig centje gekost. ‘t Kan maar beter lang meegaan!
bedankt voor de link naar de schrikdraadwinkel, zal nog van pas komen. En dat die palen niet schoontjes in een rij staan, daar moet je je niks van aan trekken: hoe dikwijls sta je op een plaats van waaruit dat opvalt? Voila!
Bart, u dwaalt, maar ik heb al een mailke gestuurd om het recht te zetten 😉