‘k Zen gesjareld. Gesjosd. Bij mijne piet gepakt. Dat ze d’er mij ingeluisd hebben. Met vrienden gelijk de mijne hebt ge geen vijanden meer nodig. Geniepigaards zijn het!
Ik ging niet beginnen met ne moestuin! Geen!! Noppes. Niks. Geen zaadje of knol ging ik in de grond steken om daarna op te eten! Nen tuin vol fruitbomen, rode bessen, rabarber en frambozen tot daaraan toe. Dat is schoon om naar te kijken en sommige van die fruitdinges eet ik zelfs graag (en de rest kunt ge nog ruilen voor zelfgebrouwen bier). Maar groensel, dat ging niet in mijne hof komen. Absoluut niet.
En toen kregen we een bevriend koppel op bezoek. En dat koppel had mee: ne lege bloempot met daarin zakjes zaad: tomaten, komkommer, veldsla, tuinbieten en wortelen. Vraag me niet welke variëteiten want het interesseert me geen reet. Toen dacht ik nog: vriendelijk glimlachen, dank u zeggen en vervolgens gans de mikmak (allé, den bloempot niet, diene kunnen we nog gebruiken) in de vuilbak kieperen. Ik geniepig weer doen, nem!
het paard van Troje dat achteloos werd binnengereden
Toen kwam mijn vader nog eens langs. En die zei dat ik mijn serre in orde moest brengen. Want ne maat van hem zet elk jaar tomaten in zijn serre. En hij ging van diene maat wat plantjes krijgen en die plantjes gingen dan in ons serre komen. En vriendelijk glimlachen, dank u zeggen en vervolgens gans de mikmak in de vuilbak kieperen, zoiets pakt bij mijne pa niet.
En zo heb ik het dus toch nog aan mijne rekker. Royaal aan mijne rekker!
Ik dacht eerst nog leep te zijn en aan square foot gardening te doen.
De 2 vierkante meter moestuin
Maar als ik die bak zo in de serre eens bekijk kan beter voor de korte pijn kiezen en de volle grond verrijken. Want dat square foot tuinieren is ook maar een gedoe. En ‘t staat een beetje belachelijk in mijn serre zo nen houten bak. Ik kan dan maar beter gans de serre ne keer deftig onder handen nemen. Een sjans dat volgend weekend een verlengd weekend is. Met de ren voor de kippen (voor de veiligheid van de kuikentjes) en het opkuisen van de serre heb ik meer dan mijn handen vol.
‘t Is hier nog niet zo erg als bij sommige andere bloggers maar dat er nu dus ook een zaadbakje op ons vensterbank staat.
het begin van het einde, straks verwachten ze nog dat ik die groensels opeet ook!
Maarten en pa, ge zijt bedankt hé!
effe volhouden 😉 tomaten uit de eigen serre zijn zeer goede beloners voor de moestuinconditionering.
Sjonge, van je vrienden moet je ‘t duidelijk hebben! En straks kiemt dat nog allemaal ook. En stel je voor: dat je dan ook nog die zelfgekweekte groenten zal opeten! En lekker vinden! En volgend jaar voor een verdubbeling van de productie zal gaan! 😉
en ‘t is nog niet dat planten alleen, ge moet dat ook dieven, water geven, opbinden,…
uw analyse is dus geheel en al correct: gesjareld.
@ 666bbq, tomaten is zo ongeveer het enigste dat ik eigenlijk wel graag eet.
@onderdeappelboom, aha is het zo bij jullie gegaan misschien? ik denkd at ik die groensels gewoon aan ons varkens ga geven …
@bart,
Dieven? Euh ‘t zijn al mijn planten hoor bart, ik kan die toch moeilijk van mezelf stelen…
“In de teelt van tomaten en andere gewassen zijn dieven de veel voorkomende uitgroeisels in de stengeloksels van de plant. Deze gaan ten koste van de oogst en worden daarom verwijderd. Dit verwijderen wordt aangeduid met het werkwoord dieven.”
Meneer Boerenerf komt dan wel van den buiten maar hij bewijst nog maar eens dat hij weinig afweet van groensels.
Wie op een boerenerf wil wonen moet zijn eigen groenten kweken, dat hoort zo. Het moest nog eens oorlog worden, dan zou je pas weten waarom je wel zelf groenten moet kweken op een boerenerf. De bloempot was er graag bij gegeven en zoals je herinnert, de fles rode wijn, wel die was om het verdriet te verdrinken voor al het extra werk dat je nu moet verzetten. Graag gedaan dus :p
hmmm, ik denk dat we eens op zoek gaan naar een heel plezant maar heel luidruchtig cadeautje voor Alexander 😉
Grijns… En het ergste van al: op den duur gade da nog plezant vinden ook, moestuinieren…
Manlief moest nooit van tuinieren weten, en zeker niet van moestuinieren. Tot zoonlief hem als kleuter eens lief aankeek, en hij voor dat kind een twee-vierkante meter moestuintje omspitten… en het jaar daarop vier m², en toen acht… en toen… You get the picture….
En manlief, die jarenlang geen vakantiedag thuis kon doorbrengen, maar meende dat hij vanaf de avond dat de vakantie begon, tot het uur voor hij terug aan het werk moest, op reis moest zijn… die manlief bekende mij dat hij de afgelopen week in Italië eigenlijk toch wel af en toe wat last had gehad van heimwee naar de tuin…