Aan beide zijden van ons hek staan onderstaande struiken:
eikes, mottige plant gij!
Ik heb er eerlijk gezegd een beetje de pest aan. ‘t Zijn van die altijd groene dinges. En zaken die hun bladeren niet verliezen, ik vertrouw dat niet zo! Ik wil dat ge aan uw planten de seizoenen kunt zien. En in de winter wil ik troosteloze planten zonder bladeren die ook afzien omdat het koud en gesneeuwd is. Ik koud en mottig rondlopen, awel mijn planten ook!
Verder hebben ze zo van die venijnige stekelbladeren, zelfs al zijn die bladeren al 5 jaar geleden helemaal uitgedroogd, dat steekt nu nog altijd!
Dus ik vol goede moed een beetje opkuis gehouden:
opgeruimd staat netjes
Om dan daarna madam Boerenerf hare frank te vallen. Dat is Hulst. En ja dat is streekeigen! En ja, er zijn vogels die er hun nest in maken en de bessen op eten! En ja, het brengt ongeluk om dat om te hakken volgens ‘t bijgeloof. En ja, ‘t blijkt zelfs een oud gebruik te zijn om naast het boerenerf een hulst te planten. Als bescherming tegen onweder en het afweren van boze geesten en zo.
‘k Zal de hulst in den andere hoek dan maar laten staan. Maar vanachter in den hof moet hij wel weg! Want oude gebruiken of niet, ik blijf het ne mottigaard vinden.
Och, wij hebben een massa hulst weggesmeten, om min of meer dezelfde redenen als jullie: zo’n groenblijvende planten zien er in mijn ogen dood uit, winter èn zomer. En ja hoor, hulstblaadjes van 5 jaar oud steken nog evenveel als nieuwe. Maar net als jullie hebben we dan achteraan in de tuin de hulst laten staan, uit schuldgevoel voor de vogeltjes. (Overigens, als amerikaanse eiken weg moeten voor hun veroveringsdrang, dan is het met de hulst even goed opletten geblazen: dat schiet bij ons werkelijk overal uit).
Je bent nu wel je schone kerstversiering van hulst met rode bolletjes kwijt natuurlijk 🙂
Awel, ik voel me al wat beter. De oude boer wist blijkbaar wat hij deed, hij was al ecologisch verantwoord bezig nog voor ze dat woord hadden uitgevonden.
Qua veroveren: ja, de geniepigaard is zich achteraan in de tuin al schoonekes aan ‘t verspreiden. Lebensraum wilt hij, maar ‘t zal niet gebeuren!
Wat de kerstversiering betreft: onze hulst had geen rode bollekes, maar de struik naast de kerk wel ….
Hulst is tweehuizig. Dus jij had een mannetje en aan de kerk staat een vrouwtje. Och, mijn idee is zo’n beetje dat het tenslotte toch nog altijd een TUIN is, en geen natuurreservaat. Dus als er iets staat dat je niet bevalt: raus damit! (maar wel iets anders in de plaats zetten 😉 )
Heel herkenbaar! Wij kunnen ook een hulstplantage beginnen…
Dat we nog altijd op foto’s van jullie aankoop wachten madam. Want ja, we zijn zo een beeteke nieuwsgierig ….
ik hou ook niet van prikkedingen, maar eentje mag in het bos blijven staan is ocharme 3 blaadjes groot 🙂
Wel ne schone muur en leuke afboording van uwe border 🙂