Nu we er vrij overtuigd van zijn dat het een verwilderd en veel te hoog opgeschoten laagstam is had ik veel minder schroom om er eens stevig de snoeischaar in te zetten. Zoals jullie zelf kunnen zien was dat broodnodig.
De takken liepen kris kras door elkaar waardoor de beste appels zich hoog bovenaan in de boom bevonden. Net buiten ons bereik. Enkel de vogels hadden er plezier aan (en de varkens eens ze op de grond vielen).
Ik durf zelfs beweren dat het de varkens hun lievelingsboom betreft. Lekker dicht bij hun hok en telkens ze buiten kwamen vele dikke appels op de grond. Mijn werkzaamheden werden dan ook van dichtbij gevolgd EN gekeurd!
Vooral de grote vertakkingen moesten er aan geloven. Zo ne zwieber, drie meter hoog in de lucht. Daar heeft ne mens niet veel aan. ‘t Was er trouwens een ideaal weertje voor. Droog, niet te koud en een stralend mooie blauwe lucht.
Na een klein uurtje was onze takkenwal een paar centimeter hoger en en de boom een serieus stuks korter en minder verwilderd. Er hangen nog een paar takken aan waar ik mijn twijfels over heb maar ik wou het niet riskeren om de boom kapot te snoeien. Eerst deze zomer al eens zien wat deze snoeibeurt als resultaat oplevert. Volgend jaar kan ik er altijd nog een extra stukske afdoen. Een echt mooie kruin ga ik er nooit van kunnen maken.
Als het goed uitdraait staan er hier wel nog een boom of drie die een zelfde behandeling nodig hebben.
Recente reacties