Ik had het hier al even over het kippenhok. Dat waren toen de grote bevrijdingswerken.
In augustus was het kippenhok min of meer opgekuist. De natuur was in al die jaren van leegstand echter niet al te vriendelijk geweest voor het kippenhok. Links en rechts was er dus wel enig reparatiewerk te doen. Nen ijverige mens zou dat onmiddellijk allemaal in orde brengen. Ik daarentegen dacht: tijd genoeg.
Dat klopte wel een beetje, want ik had toen nog geen kippen. Ik wist zelfs niet wanneer ik kippen ging hebben want ik wou natuurlijk weer den speciale uithangen en zeldzame, ‘kweetnie hoe moeilijk te vinden kiekens hebben. En als ik tijd genoeg heb, dan begin ik uit te stellen. En uit te stellen, en nog wat meer uit te stellen… Zo kwam het dat, op het moment dat ik wel kiekens had, die beestjes efkes in een hokje moesten wachten tot den dezen hier hun kot met ongebluste kalk had ingesmeerd en de nieuwe deur wat steviger vastgeklopt had. Nieuwe deur is trouwens relatief, want ‘t is eigenlijk ons oude WC deur.
Daarmee was ik trouwens nog niet rond: de deur moest nog geverfd worden en in het kippenhok links en rechts nog wat spleten toegespoten worden ook.
Ik had dat al gedaan de twee laatste weekends van oktober zulle. Maar, ge voelt me al komen, ik heb het posten een beetje uitgesteld …
En ja, het klopt dat het venster niet meegeverfd is. Maar dat heeft een simpele reden, dat venster is namelijk een beetje kapotgetrokken door de klimop. En met een beetje kapotgetrokken bedoel ik eigenlijk veel: van boven en van onder spleten waar ge u vingers door kunt steken. De planken die ik erop genageld heb zijn er om de grootste spleten toe te dekken (ge kunt die kiekskes toch moeilijk in den tocht laten zitten hé). In de lente ben ik van plan om het oude venster te vervangen door één van de vensters van de eerste verdiep van ons huis. Dat zijn heel mooie vensters, maar jammer genoeg met enkel glas. Op die manier houden we een kleine herinnering aan het verleden van het boerenerf en ‘t gaat vree sjiek staan in onze hof! Bijna gans die muur gaan we trouwens vervangen want die is grotendeels opgebouwd uit eternit-platen (ik heb zo een vermoeden dat de vorige eigenaar aandelen had van eternit, ge kunt u niet draaien en keren of ge botst hier op die asbestplaten). ‘t zal met ytong-blokken zijn voor ‘t gemak en de goedkoop. Maar den buitenkant gaan we dan wel met kalk of leem bezetten. Een klein experimentje om te zien wat het geeft. Met een beetje geluk ziet dat kot er zo vree authentiek uit. D’er komt dus nog zeker een deel 3 in de serie.
Ps. tijdens het verven moest één van de hennen trouwens een eitje leggen. Man, man, man, was me dat een gedoe. In dat legkotje scharrellen en woelen. Duidelijk niet content zijn en van haar oren maken tegen de haan, die dan ook maar het legkotje in sprong en ook begon te woelen. Dan met hun twee woelen, tot ze op de houten bodem zaten. Alletwee malcontent tegen mekaar kakelen.
Toen ze alletwee van de nest waren, ik rap dat kiekenkot binnen en wat extra stro op het nest gesmeten. Die beesten weer in het kotje, weer woelen, weer scharellen tot op den houten bodem. Was het toch nog niet goed zekers!! Moeilijke beesten, ge kunt het u niet voorstellen (dat ze dat hebben van de kant van madam Boerenerf, dat is zekers!). Dus ik nog eens naar binnen, nog wat extra stro op de nest (de haan was ondertussen serieus van zijn oren aan het maken tegen mij) en weer buiten. En toen was het EINDELIJK goed voor madam. Ze had een schoon randje helemaal rondom en een goed laagske onder de kont. De haan liep ondertussen zenuwachtig heen en weer. Een beetje zoals ne vader in spé. Ik heb ze dan maar met hun tweeën op hun gemakske gelaten. Een uurtje later lag er een schoon, nieuw ei te blinken.
Om maar te zeggen dat een ei leggen voor een kip wel een significant moment is. En dat die beestjes in legbatterijen veel minder te kiezen te hebben. M.a.w. koop scharreleieren als ge niet zelf kippen lopen hebt.
Recente reacties