Op een normale donderdagavond ga ik met de fiets naar het zwembad. Maar toen ik deze avond het werk verliet was het zo hard aan het regenen en waaien dat zelfs met een paraplu mijn broek en schoenen helemaal doorweekt waren. Dus belde ik madam boerenerf om mij na de boodschappen toch maar op te pikken aan het station. Dat kon efkes duren, was het antwoord, want zij zat met de wagen midden in een noodweer: regen, hagel en verschrikkelijke rukwinden.

AL bij al was het weer nog redelijk toen ik met vertraging in Tienen arriveerde. Op weg naar huis zagen we al de gevolgen van het noodweer: afgebroken takken, zelfs een ontwortelde boom. ‘Ons dak!’- vreesden we alletwee. Zou ons dak er nog opliggen? Gelukkig wel. In de tuin wachtte ons echter een ware ravage.

De oude appelboom achter de schuur is de meeste van zijn takken kwijt, ook de notelaar is gehalveerd, 1 fruitboom volledig ontworteld en een andere volledig afgebroken. In het nieuws zouden we later vernemen dat we net ontsnapt waren aan een windhoos.

Twijfelachtig of de boom de meest recente schade zal overleven

 

met wortel en al uit de grond gerukt

 

En we zetten op het boodschappenlijstje: 1 nieuwe pruimelaar

 

Ook de notelaar deelde andermaal in de brokken

In ons huis stond er water in de gang en de badkamer. Het stormweer had regen onder de dakpannen gejaagd. Een enorm geluk dat onze eerste verdieping nog niet volledig afgewerkt was want anders hadden we opnieuw mogen beginnen.

Het grootste geluk is natuurlijk dat er hier niemand is omgekomen of gewond. Het noodweer zou immers zijn pad van vernieling verder zetten met een dodelijk eindpunt op de festivalweide van pukkelpop. Als je dat verneemt vind je die paar bomen in je tuin in één klap totaal niet meer belangrijk.