Op het boerenerf staat er ook rabarber. Omdat het al jaren geleden was dat ik nog eens verse rabarber had gegeten keek ik vorig jaar enorm uit naar de eigen rabarberoogst.
Wat was me dat een teleurstelling. Fletse, flauwe smaak. Waterachtig en totaal geen textuur. Wij dachten al dat die planten geen fluit meer waard waren. Te oud en te veel jaren verwaarloosd. Toen we de weide voor de varkens klaarmaakten had ik dan ook geen enkele scrupules om de weide zo groot te maken dat de rabarberplanten op hun domein kwam te staan.
En de varkens vonden zulke zachte moestuinaarde zalig om in te wroeten. Na een paar dagen stond er geen stengel meer recht.
Ach ja, dachten we, we planten wel eens nieuwe rabarber op een nieuwe plek. We gingen er namelijk van uit dat de varkens alles opgevreten hadden. Dat blijkt dus totaal niet waar te zijn, want wat stak er dit jaar weer het kopke omhoog? Inderdaad, de rabarber!
Echt mooi op een rij staat hij niet meer, maar hij staat er wel weer.
Nog beter zelfs: de kordate snoeibeurt blijkt hem deugd te hebben gedaan! Dit jaar is hij namelijk wel lekker. Woensdag proberen we er ne keer confituur of rabarbertaart van te maken.
En de varkens? Awel, die hebben nu geen enkele aandacht meer voor de rabarber. Allé, ze vinden het wel een leuk plekje om zo een beetje onder de bladeren te kruipen maar voor de rest geen sikkepit interesse om ze op te vreten. Rabarber schijnt niet goed te zijn voor varkens en waarschijnlijk hebben ze er vorig jaar ook niet van gegeten, enkel de aarde serieus omgewoeld.Soms, heel soms geraken zaken uit zichzelf gearrangeerd. Wel gemakkelijk.
Recente reacties