Category: ditjes en datjes (Page 8 of 36)

Ode aan de ton

De ton, mijn beste lezers, is naar mijn mening het meest onderschatte stuk tuingerief dat er bestaat.

Een oude zeis, een nieuw grasmachine of ne goeie krachtige hakselaar. Daar wordt vol trots door de nieuwe eigenaar over gesproken. Soms zelf jaren na de aanschaf ‘dat grasmachine? Tien jaar oud, maar marcheert nog alsof ik het gisteren gekocht heb!’ gevolgd door trots geglunder van de bezitter.

Maar heb je dat ooit al over een ton horen zeggen? Neen, nooit, jamais.

Niemand heeft enig respect voor de ton. Het begint al bij de aanschaf.

Een ton, dat koopt ge niet nieuw. Nooit van u leven! Zijdegij zot! Goe geld geven aan een ton!

Neen, een ton die erft ge. Zoals bijvoorbeeld wij, die hier twee oude tonnen voor wateropvang aantroffen.

P1010239

En wij zijn niet de enige in de buurt met zulke tonnen. Zelfs in Tienen hebben we ze al zien staan. Mijn gok, ooit is er hier in de buurt een fabriek geweest die van een paar 100 stuks af moest geraken. Met als resultaat dat ongeveer elk boerenerf in de wijde omtrek met een paar exemplaren gezegd werd.

Want een ton (behalve erven) die krijg je vaak.

Van ne maat die in een metalen-vaten fabriek, werkt bijvoorbeeld.

P1010238

Of van een gebuur die een oud olievatje helemaal uitkuist en er zelfs een deksel voor maakt.

P1010240

En slechts in het meest uiterste geval koop je een ton. Maar nooit nieuw! Geen zot geld uitgeven aan een ton zulle! Neen, een ton koop je tweedehands (of eerder 35-hands). On line of ergens in het passeren op een markt.

P1010237

Het gebruik van een ton is niet veel beter. Een ton, dat wordt ergens in een hoek geduwd, meestal ver uit het zicht.

Vuil op de ton, niemand die er zich druk over maakt want dient de ton daar niet voor? om het vuil weg te houden van datgene dat in de ton zit?

Wat dat is het probleem van een ton. Mensen zien het niet als tuingerief. Ze zien het als verpakking voor de zaken die ge IN de ton stopt. En verpakking, daar zijt ge toch niet voorzichtig mee? Wat er in de ton (verpakking) zit is belangrijk, niet de verpakking.

Fout mensen, fout. Een ton is niet zomaar een stukse verpakking dat je na gebruik weggooit.

Kunt ge u uw tuinleven inbeelden zonder ton? Want wat zit er in die ton?

Vaak water. Zomaar gratis en voor niks opgevangen bij regenval en dan schoon, veilig bewaard. Hoe vaak heeft dat water in de ton uw moestuin al niet gered? Kunt ge het u voorstellen, altijd de tuinslang moeten bovenhalen of vanuit de keuken met emmers beginnen zeulen helemaal tot aan uw moestuin!! Het werk! De zotte kosten!

En anders voeder voor de beesten. De ton houdt het eten voor uw geliefde huis-/tuindieren droog, proper, vers en veilig voor allerlei ongedierte. Geld dat die ton u al bespaard! En tijd! Wat is er gemakkelijker dan deksel optillen, eten eruit scheppen en dan deksel weer dicht.

Veel lastiger met zakken. En al zekers met papieren zakken, schimmels op uw duur betaald voeder, de horror!

En de ton doet dat allemaal, spotgoedkoop en zonder morren, jaar, na jaar, na jaar.

Daarom dat ik zeg: leve de ton! Het beste gerief dat ne mens op zijn erf kan hebben!

En jullie, waarvoor gebruiken jullie allemaal een ton?

Kinderopvang

‘… dus zolang ze geen nest maken op onze hof ben ik al lang content…’, Dit konden jullie lezen in de blogpost over de barbarie-eenden van onze gebuur. En toegegeven, technisch gezien heeft ze ook geen nest in onze tuin gemaakt. Dat heeft ze nog deftig in de gebuur zijn hof gedaan. Maar nu de kleintjes er zijn zit ze er wel ganse dagen mee in onze tuin.

En ok, heel snoezig die kleine gele dons kuikentjes.

P1010292P1010293P1010298P1010300P1010302P1010304P1010305P1010306

Maar wat gaan we er mee doen ne keer die groot zijn? Ik heb het niet zo voor eenden en zeker niet voor zo nen troep van 11 stuks. Aan opeten gaan we ook niet beginnen. Dus hou deze blog in de gaten, als ze het allemaal overleven hebben we binnenkort eenden te geef.

Radiostilte

‘t is hier stillekes geweest op de blog, vree stillekes. En ‘t was ook nog lang stillekes. Heel lang stillekes.

Dat kwam vooral omdat ik er redelijk doorzat. Te lang teveel stress op het werk, de verbouwingen in het huis, Madam Boerenerf met ne mottige werkrooster waardoor we elkaar nog nauwelijks zagen (en dat toch een grotere impact op onze relaties had dan we op voorhand dachten).

Het vat was redelijk leeg bij mij. Maar ge blijft voortjakkeren. Thuis en op het werk. ‘t Was voortdoen onder hoge druk. En dan poef was het gedaan met de druk op het werk (paar software migraties die dan toch eindelijk lukten en we niet langer met 4 mensen het werk van 8 moesten doen). Maar toen de druk op het werk wegviel was het plotseling ook gedaan met bloggen hier. Raar hoe dat werkt, maar ne keer ik me niet meer moest afjakkeren op het werk viel ik thuis ook stil. De denderende trein die achter mij zat was plotseling van de sporen verdwenen zodat ik eindelijk wat op adem kon komen. Bloggen kwam er niet meer van, en zelfs bij collega bloggers eens een kijkje nemen gebeurde nauwelijks tot niet. De laatste weken steekt de goesting echter weer meer en meer de kop op.

Ik heb dan ook een serieuze inhaalslag mogen doen qua posts lezen. Bij Onder de appelboom zijn ze godbetert in de tussentijd naar China geweest! En er was de sporadische terugkeer van Hilda in de blogosfeer.

Nu pas op, gedurende twee weken van mijn drie maanden afwezigheid had ik wel een goede reden. Onze elektricien had zich een klein beetje misrekend qua werkvolume waardoor we hier bijna twee weken met een totaal onbruikbare bureau ruimte zaten.

P1010259P1010261

Met een living die tot op de ruwe stenen is uitgebroken hadden we niet veel andere keuze dan ‘s avonds vroeg in ons bed kruipen (wat nu ook weer niet zo ambetant was, maar na een week begint dat toch ook weer tegen te steken).

Dus ge ziet het, de boel heeft hier niet volledig stilgelegen. Op 4 september komen ze de schouwen dichtmetselen en op 8 september al pleisteren. En in de tussentijd heeft Impermo ook al de bestelde tegels geleverd. Zoals jullie kunnen merken, we trekken ons langzaam aan weer op gang.

Op het werk blijft het ondertussen rustig. Een beetje te rustig zelfs: nog 2 succesvolle software migraties te gaan (we gokken ergens mei 2015) en ik mag op zoek gaan naar een nieuwe job, ondank is des werelds loon. Maar voorlopig profiteer ik er nog van om de batterijen verder op te laden. Daarna …

Bart_assJPG

« Older posts Newer posts »

© 2025 BOERENERF

Theme by Anders NorenUp ↑