Category: varkens (Page 13 of 14)

Introducing Jacobus en Corneel

We hebben onze varkentjes ongeveer een week. Zijn we content? Absoluut!

‘t  Zijn super lieve, sociale beestjes die niet liever doen dan vreten en op hun buikje laten wrijven, m.a.w. ze hebben veel met mij, meneer boerenerf, gemeen 😉

Wat we uit deze eerste week varkens houden geleerd hebben is:

1) zorg dat ge de beestjes niet te ver moet dragen want ze krijsen echt wel de volledige buurt bij elkaar. Ze dragen is eigenlijk ook niet nodig, met een beetje eten (een appeltje) volgen ze u overal.

2) naar ‘t schijnt zouden varkens vooral op 1 plek naar het toilet gaan. Ons varkens hebben dat niet zo goed door. Dat is dus 400 vierkante meters afstappen om op te kuisen (en dat stinkt serieus).

3) ne keer dat ze weten dat jij voor eten zorgt volgen ze u ook zonder dat ge eten bij hebt. Dat is vree plezant, behalve als ge bezig zijt met puntje 2, dan is dat een beetje lastig. De varkentjes met eten afleiden helpt dan.

4) die beesten vreten alles, maar het liefst verse appeltjes recht van de boom (die beesten verwennen, wij? Neen hoor).

5) naar het schijnt hebben ze graag een modderpoel. Ik heb hun een modderpoel bezorgd, maar ze kruipen liever in hun drinkbak. Zaterdag zullen we eens zien of een zwembadje wel hun goedkeuring kan wegdragen (neen, serieus, we zijn ze echt niet aan het verwennen).

6) ze hebben absoluut geen tafelmanieren (hebben we al gezegd dat ze op meneer boerenerf lijken?)

7) Ze staan wel vree decoratief, zo in het gras.

aller en retour

Vandaag was Z-day. Zwijnendag dus. En ook een beetje Zwolle dag. Van Tienen naar Zwolle, heen en terug. Op één en dezelfde dag. Pfoewé. Maar dat ik toch niet mag klagen. Alles bij elkaar ben ik ochot 15 min verloren aan opstroppingen van het verkeer. En dat terwijl ik in het opgaan hoorde hoe Brussel werkelijk potdicht zat door een actie van de Brusselse vuilnismannen (2 uur aanschuiven voor sommigste mensen!!) en in het terugkomen was het blokkage total in Antwerpen. Aangezien ik geen van deze twee metropolen moest passeren werd het voor mij een vrij aangename tocht (van één boerengat naar een ander boerengat rijden heeft zo zijn voordelen. Ik voel het in mijn kleine teen, de 21ste eeuw wordt de eeuw van het platteland!).

Voor wie ook nog van plan is om varkens te gaan oppikken, een beetje goede raad: acht weken oude biggen passen langs geen kanten in een kattendraagbak (zelfs niet als dat een vrij grote draagbak is). Zelfs op die leeftijd zijn dat toch al vrij kloeke beestjes. Maar ge kunt die ook gewoon zo in uw achterkoffer stoppen zulle.

Bochten en te hard remmen konden op een afkeurend geknor rekenen en als ge gaat tanken met twee varkens in de koffer durven er al ne keer een paar mensen raar opkijken. Maar voor de rest is dat eigenlijk enorm vlot gegaan. Nu hopen dat we de geur uit de wagen krijgen …

Tweede goede raad: varkens worden niet graag opgetild. Dus als ge niet wilt dat die beesten om acht uur ‘s avonds gans de buurt bij elkaar krijsen (serieus, ge pakt dat liefdevol op en dat beest krijst alsof de wereld aan het vergaan is) kan een kruiwagen uitkomst brengen. Gewoon van de koffer overladen in de kruiwagen, en dan hop naar de weide.

Bij aankomst in de weide met behulp van stukskes appel efkes tonen waar het varkenskot  en de drinkbak staan en de beestjes waren geïnstalleerd. En nu moet ge mij excuseren maar ik ga ne keer gaan kijken of ze al tevreden liggen snurken in hun kot. En daarna kruip ik zelf in mijne nest…

 

Ze komen uit het noorden

En ook wel een beetje uit het zuid-oosten. Want ‘ze’ zijn onze Kune Kune varkentjes. Maori-varkentjes uit Nieuw-Zeeland, via Overijssel, Nederland (dat het raar kan lopen in het leven, zelfs voor varkentjes). Momenteel zijn ze acht weken oud en superschattig.

 

Volgende week donderdag mogen we ze gaan oppikken. Dat is twee weken vroeger dan wat wij in gedachten hadden. Dat betekent dat wij hier momenteel in overdrive zijn om het boerenerf voor te bereiden op hun komst. Ons beslagnummer is aangevraagd. Hun kot is een eerste keer geverfd en de betonsokkel voor dat kot is ook al klaar en ligt uit te harden. Voor die sokkel hebben we een beetje vals gespeeld en de oude funderingen van een ander kot gebruikt. Vree handig en werk bespaard, maar eigenlijk gaat hun kot nu wel twee meter te ver staan. Ietske dichter bij de weide had eigenlijk beter geweest. Maar ja, de funderingen lagen nu eenmaal daar. En zo hebben de varkentjes nog wat meer plek ook (o.a. de oude composthoop is ook afgebroken wegens nu liggend in pig territory). De 4 steunpilaren van het oude kot staan er ook nog. Want zulke betonpalen, dat krijgt ge niet gemakkelijk kapot. En het heeft wel iets ook, zo wat overblijfsels van de vroegere structuur (altijd al een zwak gehad voor ruïnes).

De oude afsluiting tussen de tuin en de weide was niks meer waard dus die is ondertussen volledig verwijderd. Opnieuw twee betonpalen als archeologisch overblijfsel (dat is althans de officiële uitleg, al wie durft beweren dat die palen gewoonweg veel te diep in de grond zaten en ik veel te lui was om ze uit te graven is ne vuile leugenaar!)

De weide is grotendeels gemaaid. Grotendeels want madam Boerenerf was van menig dat het gras/onkruid veel te hoog stond voor de varkentjes. Ze gingen er in verdwalen en dat totaal niet leuk vinden!! Ik was van mening dat die beestjes zo een wildernis wel heel tof vinden en zich zot zouden amuseren om dat beetje bij beetje op te vreten (dat ik zo de weide niet moest maaien speelde geen enkele rol bij het tot standkomen van die mening). Als compromis heb ik dan maar de weide grotendeels gemaaid (waardoor de aandachtige lezer meteen weet wie ten huize Boerenerf meestal haar goesting krijgt …).

En de haag aan de weide (die na jarenlange verwaarlozing ongeloofelijk breed staat) is al half gesnoeid. Voor morgen staan op het programma: de haag verder snoeien en een slordige 25 palen als nieuwe afsluiting in de grond kloppen. Ne vermoeiende congé, ‘k zal blij zijn als ik weer kan gaan werken!

« Older posts Newer posts »

© 2025 BOERENERF

Theme by Anders NorenUp ↑