Op het Boerenerf hebben we de laatste maanden jammer genoeg moeten afscheid nemen van enkele dieren.
Het begon met een hen die verdronk in het zwembad.
Het beestje moet er ‘s avonds in gesukkeld zijn en dan uiteindelijk van vermoeidheid verdronken zijn. Geen plezante dood en heel jammer voor het beestje. Als we volgend jaar het zwembad opnieuw plaatsen toch eens kijken of we er geen doek kunnen over leggen.
Daarna volgende het afscheid waar madame Boerenerf het meest moeite mee had/heeft.
Jule, onze rosse kater is plotseling niet meer terug thuis gekomen. Van onze drie katten was hij nochtans diegen die het minst van al op wandel ging. Daarvoor lag hij veel te graag languit in de zetel.
Moeilijk omdat we nooit echt afscheid hebben kunnen nemen. We weten nog steeds niet wat er met hem gebeurd is. Maar er zijn ondertussen al drie katten uit onze buurt verdwenen en de vrouw die verantwoordelijk is voor het plaatselijke zwerfkatten sterilisatie project liet weten dat ze een tijdje terug een vergiftigde kat had gevonden.
Een troost is dat hij een ongelofelijk goed leven heeft gehad. Maar hij was nog gezond en vrij jong. Dus hij had nog veel leuke jaren voor de boeg.
Nog een paar jaar wachten en deze GPS-tracker wordt ook bruikbaar voor katten (wat nu bestaat is of te groot voor katten of heeft een te beperkte batterijduur).
En dit weekend was het onze haan die we dood aantroffen.
Een heel zielige dood eigenlijk. Hij was al een tijdje verstoten door een agressieve hen (zijn eigen dochter dan nog). En je zag dat het beestje daar heel droevig van was. Zielig stond hij apart, met de kop naar beneden. Hij begon steeds minder te eten en gisterenochtend trof ik hem dood aan in het hok. Geen wonden, nog steeds mooie glanzende veren: het beestje heeft zich letterlijk de dood in getreurd. Zo hard miste hij zijn hennen: hen roepen als hij eten had gevonden, op wacht staan, de kuikens opleiden … Het was een flink beestje en goede vader.
Ondertussen hebben we een nieuwe haan: de broer van onze haan. Een beestje dat ik zelf nog drie jaar terug ben gaan oppikken. Nu nog van de agressieve hen af geraken…
We zijn ook een beetje teveel kuikens kwijtgeraakt aan een roofdier dit jaar. Dus deze winter gaan we de kippen in de ren opgesloten houden. Gedaan met het vrij rondlopen op het boerenerf en in de hazelaar te slapen. Hoog tijd dat ze weer een ietsje meer gedomesticeerd worden.
Recente reacties