Het begon vorige week vrijdag met Corneel die een beetje ‘raar’ stond. Hij kwam wel naar buiten en at wel. Maar ik zag dat er iets aan hem scheelde.
Nu liepen Madame Boerenerf en ik ook al te snotteren (allebei de griep gehad) en de hoeven van vooral Jacobus mochten sowieso bijgeknipt worden. Dus wij belden zonder veel zorgen de dierenarts. Die dacht in de eerste plaats ook aan iets onschuldig. Want antibiotica gegeven en ons eigenlijk vooral druk gemaakt om Jacobus die het bijvijlen van zijn hoeven maar matig kon appreciëren.
Maar Corneel werd niet beter. Hij bleef lusteloos in het hok liggen of ‘raar’ staan, voelde frisser aan dan Jacobus en net toen was het ‘s nachts ijzig koud! Het hok wat beter geïsoleerd, hem zelfs van een deken voorzien en opnieuw de dierenarts gebeld.
De dierenarts had na een grondig onderzoek al snel door wat de echte oorzaak was. Geblokkeerde blaas door stenen waardoor Corneel niet meer kon urineren. Slecht nieuws was dat. Door hun specifieke bouw is dit immers heel vaak fataal bij varkens. De blokkering zit te diep in hun lichaam waardoor die niet kan verwijderd worden (als een uroloog op zoek is naar een uitdaging, bij deze). Andere medicatie gegeven en pijnstillers.
Donderdag kwam de dierenarts dan al voor de derde keer langs. Zelfs de dierenkliniek in Gent gebeld maar die konden ook weinig hoop bieden. Opereren loopt bijna altijd slecht af en levert veel complicaties op. Nog meer medicatie gegeven en dan was het hopen dat hij de steen zou kunnen uitplassen.
Jammer genoeg is dat niet gebeurd. Zaterdag is dan nog even geprobeerd met een sonde maar de blokkering zat te diep. Euthanasie was de enige mogelijkheid die overbleef.
Samen met Jacobus hebben we dan afscheid genomen.
Verdomd jammer dat een nog zo jong beestje aan zo iets onnozel moet sterven. Want hij was verder perfect gezond en een sterk beestje.
We weten dat hij hier 4 heel mooie jaren heeft gehad. Maar we hadden o zo graag gehad dat er daar nog 10 of 12 jaar bijgekomen waren.
Bah, hoe spijtig ! zo’n zonde.
Jammer inderdaad
Fuck jong, mijn ogen worden ineens erg waterachtig. En nee, er zit geen vuiltje op mijn lens of zo.
Ik heb van ‘t zelfde last…
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van Corneel. Ik volg deze blog nog niet zo lang, maar vind het mooi hoe liefdevol jullie over hem schrijven. Ik hoop dat de herinneringen aan hem jullie hart kunnen verwarmen.
Het leven is, ik zeg maar wat, 10cm lang. Ongelooflijk triestig als 10cm veel minder blijkt te zijn dan redelijkerwijs normaal is.
Sterkte. Schattige foto’s wel als je ziet van waar ze komen. Was al vergeten dat ze ooit zo klein waren. Ik herinnerde mij vooral de groei in de breedte.
Oh wat jammer. Veel sterkte. Knuffel Jacobus maar wat extra.
Wat ontzettend jammer en verdrietig. Veel te jong, en Jacobus is zijn maatje kwijt…
Heel veel sterkte!
Zo spijtig dat er niets kon gedaan worden aan die blaas ! Een mooi beest is niet meer …
Vreselijk nieuws is dit. Ik hoop dat jullie ( inclusief Jacobus ) hier overheenraken. Sterkte!
Verdorie seg, horen we eens nieuws van het boerenerf, is dit het! Altijd zonde als je een dier waar je aan gehecht bent moet afgeven!
Zonde.
Ohjee, nu zit ik hier met een toch niet te ontkennen brok in mijn keel op een maandagochtend.
Eerst Polly en Boris van Mme Zsazsa en nu Corneel, 2015 is duidelijk niet het jaar van het varken. Sterkte daar…
Dank je iedereen voor het medeleven. Dat doet ons deugd! We waren meer gehecht aan hem dan we dachten en hebben heel wat tranen gelaten. En als we zien hoe Jacobus zijn maatje mist krijgen we terug de krop in de keel. Je weet als je huisdieren hebt dat dit je te wachten staat. Het was alleen veel sneller dan verwacht… maar we zullen hem niet gauw vergeten.
Wat verdrietig dat Corneel is overleden. Hij heeft het fantastisch gehad bij jullie, maar sneu -vooral voor jullie- dat het zo kort was.
Als jullie even een mailtje sturen (ben adres kwijt na computercrash) heb ik nog een artikel over ‘urolithiasis prevention’ bij gecastreerde varkens, schapen, geiten. Misschien bruikbaar voor Jacobus?
Gaan jullie nog op zoek naar een soortgenoot voor Jacobus? Varkens zijn graag samen! Misschien zijn er in België ook wel kune kune herplaatsers te vinden?
Sterkte!
Bedankt voor het medeleven Dianne, mailtje is al onderweg.
Diane,
Kan je dat artikel ook naar info@bioboer.be doorsturen?
Thx,
Koen
Dedoemme, dat is wel brute pech!
Ik begin al schrik te krijgen voor onze kune’s…
Als je wil reserveer ik een big voor jou uit onze nesten.
We hebben ondertussen al een nieuw borgje. Konden niet langer wachten met Jacobus die heel eenzaam was.
Ze kunnen inderdaad wegkwijnen van de eenzaamheid.
Foto’s!!