De appeloogst was dit jaar gene vetpot. ‘t Was zelfs zo flauw dat we niet eens de moeite hebben gedaan om ze te plukken. Die weinige appels gingen toch voor de varkens zijn. En eerst die appels plukken om ze dan beetje bij beetje aan de varkens te geven, goh, dan kun je die appels beter gewoon laten vallen en de varkens in de boomgaard laten los lopen vonden wij. Zij hun amusement en wij minder werk.
Natuurlijk, zo af en toe vallen d’er een beetje veel appels tegelijk op de grond.
Erg vonden de varkens dat echter niet. Vooral de Jacobus had het buikje goed rond gevreten. En daarna tevreden uitpuffen van de gedane inspanning.
Ge zag zo het contentement op zijne snoet.
Hij ligt er ercht bij als een vadsig varken. Is er geen gevaar voor beschadiging van de bomen door de varkens?
Tot nu toe is dat geen probleem. Soms schurken ze wel eens tegen een boom. Maar daar kunnen die oude bomen wel tegen. We waren wel wat ongerust voor de jong aangeplantte boompjes maar die laten ze met rust. Zelfs jonge wilde scheuten laten ze staan.
Een heel tevreden varkenssnuitje.
Zou het niet kunnen, dat de ietwat gistende appeltjes die varkentjes een lichte alcoholische tik hebben gegeven? ;-))
Ik dacht net hetzelfde als Zem. Ooit zag ik een reportage over olifanten die zich te goed deden aan gistend fruit. Al eens een dronken olifant gezien? Hilarisch!
Vandaar dat ik vermoed dat Jacobus gewoon zijn roes ligt uit te slapen. 😀
Wat een tevrede varkentje 😉 Super leuk
Ik denk dat het wat warmer moet zijn om dat fruit echt te laten gisten 😉
@Zem, @Menck, de appels krijgen niet genoeg tijd om te gisten hoor. Dat is op de grond vallen en direct door de varkens binnen gespeeld worden.
@Elisabeth, ‘t is heel leuk om ze zo tevreden te zien: ze kwispelen dan letterlijk van contentement met hun staart