En ook wel een beetje uit het zuid-oosten. Want ‘ze’ zijn onze Kune Kune varkentjes. Maori-varkentjes uit Nieuw-Zeeland, via Overijssel, Nederland (dat het raar kan lopen in het leven, zelfs voor varkentjes). Momenteel zijn ze acht weken oud en superschattig.
Volgende week donderdag mogen we ze gaan oppikken. Dat is twee weken vroeger dan wat wij in gedachten hadden. Dat betekent dat wij hier momenteel in overdrive zijn om het boerenerf voor te bereiden op hun komst. Ons beslagnummer is aangevraagd. Hun kot is een eerste keer geverfd en de betonsokkel voor dat kot is ook al klaar en ligt uit te harden. Voor die sokkel hebben we een beetje vals gespeeld en de oude funderingen van een ander kot gebruikt. Vree handig en werk bespaard, maar eigenlijk gaat hun kot nu wel twee meter te ver staan. Ietske dichter bij de weide had eigenlijk beter geweest. Maar ja, de funderingen lagen nu eenmaal daar. En zo hebben de varkentjes nog wat meer plek ook (o.a. de oude composthoop is ook afgebroken wegens nu liggend in pig territory). De 4 steunpilaren van het oude kot staan er ook nog. Want zulke betonpalen, dat krijgt ge niet gemakkelijk kapot. En het heeft wel iets ook, zo wat overblijfsels van de vroegere structuur (altijd al een zwak gehad voor ruïnes).
De oude afsluiting tussen de tuin en de weide was niks meer waard dus die is ondertussen volledig verwijderd. Opnieuw twee betonpalen als archeologisch overblijfsel (dat is althans de officiële uitleg, al wie durft beweren dat die palen gewoonweg veel te diep in de grond zaten en ik veel te lui was om ze uit te graven is ne vuile leugenaar!)
De weide is grotendeels gemaaid. Grotendeels want madam Boerenerf was van menig dat het gras/onkruid veel te hoog stond voor de varkentjes. Ze gingen er in verdwalen en dat totaal niet leuk vinden!! Ik was van mening dat die beestjes zo een wildernis wel heel tof vinden en zich zot zouden amuseren om dat beetje bij beetje op te vreten (dat ik zo de weide niet moest maaien speelde geen enkele rol bij het tot standkomen van die mening). Als compromis heb ik dan maar de weide grotendeels gemaaid (waardoor de aandachtige lezer meteen weet wie ten huize Boerenerf meestal haar goesting krijgt …).
En de haag aan de weide (die na jarenlange verwaarlozing ongeloofelijk breed staat) is al half gesnoeid. Voor morgen staan op het programma: de haag verder snoeien en een slordige 25 palen als nieuwe afsluiting in de grond kloppen. Ne vermoeiende congé, ‘k zal blij zijn als ik weer kan gaan werken!
“en een slordige 25 palen als nieuwe afsluiting in de grond kloppen”
Houten palen volledig in de grond kloppen? Ik zou er zo niet durven aan beginnen. Volgens mij klop je die bovenaan zo kapot (Jerommeke hier toch, ofwel is je hamer te licht).
Ik heb altijd een put gegraven van ongeveer 2 spaden breed, anderhalve spade diep en daarin dan zo diep mogelijk met de grondboor een gat maken. Uiteraard uitlijnen en op hoogte zetten met metserstouw en recht zetten met waterpas 🙂
Mijn houten palen staan wel redelijk diep in de grond. De uiteinden en de bochten hebben nog eens een stutpaal onder 45°. Ik heb de Bekaert-draad dan ook flink kunnen aanspannen en vast zetten zonder palen uit de grond te trekken.
Misschien overkill maar ik heb de palen 2x geverfd met bio-carbolineum en van onder tot 10cm boven grondniveau een laag ‘liquid rubber’ erop. De geërfde palen hier waren rot waar ze boven de grond komen, en dat wou ik niet laten gebeuren.
‘Built to last’ want ik vond het een klotejob die ik niet snel meer wil herhalen 🙂
Succes!
Mijn grondboor staat ter beschikking!!! ‘T gaat wat vlotter gaan daarmee peins ik!
Ze moeten zich zwaar verveeld hebben, in den tijd toen ze die betonpalen in de grond staken. Een andere verklaring is er gewoon niet te verzinnen om ze zó diep te steken. En je sleurt er je inderdaad een pleuris aan om ze er weer uit te krijgen (been there, done that). Palen zetten, iedereen zal er wel zijn techniek voor hebben vermoed ik. Zelf graaf ik zo’n 40cm diep met een steekspade, de resterende tien-vijftien centimeter klop ik ze er in met een grote rubber hamer (zo beschadig je de kop van je paal niet). Ge ga goed slapen na uw 25 stuks :-).
ohohohohohoh wàt schattig!!! die varkentjes bedoel ik dus hè 😉
Wij gaan ook voor de grondboor. Dan paaltje erin zetten; stuk hout op de paal leggen, en daarop kloppen om ze helemaal vast te zetten (en dan roepen naar meneer onderdeappelboom dat ik ze niet diep genoeg krijg en of hij even kan helpen 🙁 )
Betonpalen, zwijg ervan; eveneens been there, done that.
En ja, uw pokkedure varkens zijn wel megaschattig 🙂
@F, aha meneer is een expert! Precies wat wij zoeken! Dus wij kunnen op jou rekenen komende zondag? 😉
@natuurlijk-rijk, de overgebuur heeft ook een grondboor
@bart, die betonpalen zitten inderdaad zot diep. Waarom? Waarom??
@Sandje, aha toch nog iemand die het over onze varkentjes heeft (die venten en hun obsessie met palen zekers?)
@onderdeappelboom, wij doen het dus op net dezelfde manier!
Onze Kunekune’s komen binnen 14 dagen!
En ik moet nog aan hun hok beginnen…
Meneer boerenerf zal u helpen Koen, zijn varkens zijn nu toch vroeger gekomen dan verwacht!
verdorie, gevaarlijk aanstekelijke varkentjes precies 😉
@Koen,
geen nood bij ons idem en wij moeten donderdag al om de varkentjes!
@sezaar,
hela!! ‘t Zal gaan ja!! Wij hebben hier anders werk genoeg op ons eigen erf.
@the666bbq,
heel snoezige varkentjes zijn het, maar wel niet voor op de bbq …