Ik ben eindelijk door de sparren heen geraakt. In september vorig jaar zat ik al vrij ver. Maar toen sloeg het weer om. En daarna was het ‘s avonds veel te snel donker.
En nu wou ik eerst en vooral die hopen dode takken die hier al 5 jaar liggen te rotten opruimen. Want zo nen takkenhoop mag dan vree goed zijn voor allerlei beestjes, 7 van die hopen die allemaal enorm in de weg liggen is toch van het goede teveel. Nu is er nog eentje over en in de herfst zal ik met ons snoeihout wel een nieuwe maken, een beetje meer aan de rand van onze tuin. Maar nu de laatste hoop opgeruimd was had ik eindelijk tijd om me op de overblijvende sparren te concentreren. Ik ben er eindelijk door.
Alle takken met de hand eraf gezaagd. De stammen staan er nog omdat we een tuinhaard willen kopen. En voor nen tuinhaard heeft ne mens brandhout nodig, hé.
Het elimineren van de sparren heeft wel al volgend vergezicht opgeleverd:
Vanaf de schuur kunt ge nu helemaal tot aan de treurwilg zien. Eens die weg is, zelfs tot helemaal achteraan onze hof. In het nieuwe tuinplan van madam boerenerf gaat dat wel nog allemaal veranderen maar voor het moment vind ik het wel leuk, zo lekker ver kunnen kijken op uw erf.
Wie ook blij zijn met het verdwijnen van de sparren zijn de vlierbomen. Die dutsen werden helemaal versmacht door de sparren. Ge moet ze nu ne keer zien, van contentement bloeien ze helemaal open!
Ge moet ne keer kijken in welke bochten vlier nummer twee zich heeft moeten draaien om toch nog aan een beetje zonlicht te geraken.
Jammer voor hem maar in het najaar gaat hij sneuvelen wegens op een vree verkeerde plek staan. Maar eerst vlierbessensiroop maken en als dat ons bevalt zullen we een paar van zijn stekjes op een betere plek planten.
Langzaam aan komen we er wel. ‘t Is gewoon kwestie van mij niet te laten ontmoedigen door het vele werk en nu ook al van de tuin te genieten. Want geef toe, over een paar jaar gaat het hier prachtig zijn. Eigenlijk is het hier nu al behoorlijk indrukwekkend (naar mijn bescheiden mening, mijn tuin, schone tuin nietwaar).
Prachtige foto die laatste!
En als ik je goed begrijp, een bewijs van de stelling dat een foto geen weergave is van ‘de’ werkelijkheid, maar van de werkelijkheid van de fotograaf… Maar door op die manier te kijken, zie je de echte mogelijkheden van je tuin pas goed!
Ik zie op de voorlaatste foto dat jullie assistentie gekregen hebben? 🙂
Het is een ruwe parel die tuin, met een schat aan bomen. Ik ben er alvast jaloers op. Dat wordt prachtig(er)!
@Annetanne
beauty is indeed in the eye of the beholder
@Laura
een heel ruwe parel is die hof, maar ergens bevalt me dat wel. En assistentie gekregen? Vergeet het! Alles schonekes op een hoopje leggen, ge draait u om en voor ge het weet scharelen die kiekens alles weer open, op zoek naar insecten! Hulp ga ik dat niet noemen zulle!
Wat een mooi zicht die laatste foto met al die bloesems. Dat noemen ze genot na inspanning zeker, allé drinkt er ene!
Wat mij betreft komt er een ban op de leylandii sparren in de tuinwinkels. De verleiding ‘het is direct toe gegroeid’ is blijkbaar groot bij de aankoop maar de teleurstelling achteraf des te groter.
Ik heb er zelf ooit 15 aangeplant tussen de moestuin en bloemenborder en na 5 jaar vervangen door een haagbeuk.
Schoon uitzicht!
Het genot was er gisteren, de eerste BBQ van het jaar gedaan en het was zalig in het zonnetje.
@moustache, ik vind die sparren ook een verschrikking. Behalve 1 reuzegrote spar gaan ze er allemaal aan!
Ook het allereerste wat gesneuveld is in mijn tuin, alles wat ook maar op een spar leek.
Rottige dingen, maar eens ze weg zijn, zie je pas hoeveel ruimte je hebt.