Zoals hier al eerder vermeld hebben we momenteel geen buitendeur aan onze berging. Met het huidige rotweer beslisten we op maandag om dat deurgat provisoir toch een beetje te dichten wegens koude en tocht en zo. Dus plaatsten we de oude buitendeur tegen het deurgat.
En toen was Boris, de kater, op het verkeerde moment op de verkeerde plek.
Dat verkeerde moment was net op dat ogenblik naar buiten willen gaan toen er een flinke windstoot was EN de deur tussen de keuken en de berging werd geopend. Zo ontstond er een serieuze tocht die de net geplaatste buitendeur omver blies.
De verkeerde plek was dat hij zich ONDER de omvallende – zware – deur bevond.
De schuldige! Gij zult naar het containerpark afgevoerd worden en tot houtpelets verwerkt worden!
Beestje een klein beetje geplet. Toen de deur opgetild werd kroop hij eerst in een hoekje en ging er daarna met een rotvaart vandoor. Maar wel flink wat bloed onder de deur, flink wat bloed in de hoek waar hij had gezeten en toen we er buiten achterliepen ook nog bloed op de grond.
Wij hier dus in paniek. Serieus in paniek. Direct met een lamp de tuin in op zoek naar de kat. Maar zo een zwarte kat, als het donker is, in een serieus verwilderde tuin, awel dat beest vind ge niet terug! En ok, ‘t is eigenlijk niet proper om het te zeggen maar eigenlijk is Boris wel een beetje onze favoriet van al onze katten. Voor mij omdat het ne verschrikkelijke pikkendief van eten is (takes one to know one) en voor madam boerenerf omdat hij zo vree snoezig op de schoot kan liggen en met kleine knorgeluidjes geniet.
Veilig op het bazinneke hare schoot!
Met de moed der wanhoop toch zo’n 20-keer gans den hof afgelopen en op het beestje geroepen maar hij gaf geen teken van leven. De schrik zat er goed in dat we ‘s morgens ergens zijn lijk gingen aantreffen. Geen leuk vooruitzicht!
Tot madam boerenerf iets zwaar hoorde ademen onder het bed. Boris was nog op eigen kracht binnengeraakt en zat nu redelijk gehavend onder het bed.
De dierenarts gebeld en er nog snel naartoe. Daar is hij tot woensdagochtend gebleven. Een zware hersenschudding, gekwetste tong en lip en gekneusde onderkaak was de diagnose. Het viel dus al met al nog mee.
Kort na de feiten stonden zijn 2 ogen vree raar, nu af en toe nog eentje.
Zaterdagochtend moeten we er nog even mee op controle maar gelet op zijn eetlust (hij is naar aloude gewoonte weer druk in de weer om eten af te luizen – inclusief het pikken van vlees van u bord/boterham) komt alles weer in orde.
Oharme. Goed vertroetelen en de eerste maand heeft hij alle recht om vlees te pikken, hij moet terug aansterken 😉
Ochere ‘t katjen. Gelukkig zijn het sterke beesten. Hij zal er wel bovenop geraken. Maar of hij ooit nog in dat kippenhok zal willen durf ik te betwijfelen.
‘t was in de berging dat het gebeurd is. ‘k Zal ne keer een provisoir overzichtje plaatsen dat ne mens zich wat kan oriënteren.
Maar ocharme!
Hij heeft DE schrik van zijn poezenleven gehad, hopelijk is hij snel beter.
Gelukkig hebben katten 9 levens. Veel beterschap, Boris!
Ocharme het poezeken, en is alles nu al wat ok?
Hij slaapt nog veel maar vandaag toch al even buiten geweest. Dus al heel wat beter. Een hersenschudding heeft tijd nodig om te genezen hé. Maar hij wordt hier flink verwend hoor.
ik twijfel er niet aan dat de poes goed verwent wordt 🙂
aiaiaiaiaiaia, soigneerd hem!
aiiii, dat is schrikken, Zowel voor Boris als voor jullie!
Als onze kleine poesjes gaan lopen moeten ook alle deuren vast als er wind staat. Er zal maar net zo’n kleintje tussen zitten, die is nog lang niet zo taai als Boris.
Leuk blog hier!
Ja bij jonge katjes is het opletten. Die kruipen echt overal, heel gevaarlijk om d’er per ongeluk om te zitten/trappen!