De treurwilg, ‘t is ne kadee. Hij pakt werkelijk gigantisch veel plek in.
Dat is niet echt zijn fout. We spreken namelijk over treurwilg 2.0. Treurwilg 1.0 is namelijk in lang vervlogen tijden omgedonderd. Beetje hard gewaaid en de boom was omgevallen. Waarop de vorige bewoners dan maar besloten om de boom te kleinen kwestie van hem in de haard te krijgen. De boom was het er niet echt mee eens en op een gegeven moment heeft hij besloten om zich weer recht te zetten. Baf, wortelkluit weer in de grond! En dan nieuwe scheuten groeien. Niet eentje maar van de eerste keer een stuk of drie, vier. Treurwilg 2.0 was een feit. Dat levert wel een schoon plekske op als ge onder de treurwilg kruipt.
Maar hij neemt nu echt wel te veel plek in. Terugsnoeien tot 1 scheut gaat waarschijnlijk iets vree mottig opleveren. Ik vrees dat het dus exit treurwilg zal zijn. Wat ik wel wat jammer vind, want zo ne schone treurwilg, dat staat vree sjiek in uwen hof. Vooral als ge ietske verder ne schone notelaar staan hebt (stoef, stoef).
Den hazelaar is ook ne kadee. Ne stoute kadee zelfs. Niet alleen heeft hij zich serieus in de breedte gezet.
Hij heeft zelfs twee laagstammige appelboompjes volledig overwoekerd. Ocharme de dutskes! Ze doen nochtans hun beste zulle. Volledig weggedrukt door de hazelaar en dan toch nog een appelke produceren.
Dat vinden wij heel flink van die appelboom. De hazelaar gaat dus moeten inbinden. Maar als hij zijn manieren houdt mag hij wel blijven.
Treurwilgen zijn parkbomen, als je het mij vraagt; in een tuin passen ze niet echt. Of je hebt er in elk geval ook niet zoveel aan: geen bloei, geen vrucht. Wij lieten er eentje vallen, en lieten er eentje staan (aan de vijver; wat is een vijver zonder treurwilg hé?). Maar euh, die hazelaar zou ik toch laten wijken voor het appelboompje; appelbomen moeten altijd voorrang krijgen 😉
hazelaars hebben nu eenmaal de neiging om ‘te struiken’. Gelijk met de grond afzagen en hij komt volgend jaar wel terug, no worries. En je kan hem dan de komende jaren wat in toom houden. Heel stevig hout trouwens, van de hazelaar, bruikbaar om in je barbecue te koteren en al 🙂
En als je graag een treurwilg wil houden: mooie tak uitkiezen en stevig de grond in duwen, dan loopt die volgend jaar ook weer uit. Tuinieren, ‘t is simpel!
Hazelaar mag je idd zoveel snoeien als je wilt, kan je niet veel fout mee doen.
Hazelnootjes zijn wel lekker!
ah toch nog iemand die al hazelnootjes heeft kunnen eten, ik vrees dat onze eekhoorn er weer allemaal mee weg zijn.
Ik wacht nu vol spanning op de kastanjes 🙂
troost u lotte, wij hebben hier ook nog geen hazelnoten gezien. Geen flauw idee waar ze naartoe zijn. We hopen op een eekhoorn (want snoezige beestjes) maar er nog geen gezien.
het zijn wel snoezelige poezelige beestjes, zo grappig eigenlijk en ze maken een vreemd geluid. Als ze maar 2 nootjes laten liggen zijn we content 🙂
muisjes eten ook wel hazelnoten
ooit onder een kast in het tuinhuis een berg nootjes gevonden waar mooi een rond dekseltje van geknaagd was en de binnenkant uitgegeten.
En eekhoorns zitten bij ons heel zeker niet.
Hazelaars zijn prachtig, en het prachtige van hazelaars is ook dat ze zo formidabel goed op terugsnoeien reageren.
Je zet ze vlak boven de grond af, en halverwege volgende zomer heb je daar alweer een pracht van een struik staan, alleen iets kleiner van formaat.
En je mag letterlijk eeuwenlang doorgaan met het zo om de 5-10 jaar kortwieken van die hazelaar…
Zo’n hakhoutstoof kan echt honderden jaren meegaan.
@anneTanne
awel dat komt goed uit. We zouden zo een buitenstoofke kopen (kwestie van als het frisser wordt toch nog van de tuin te kunnen genieten). Zo zijn we direct voorzien van brandhout.