Niet alle bomen op het boerenerf zien er zoals deze uit. Een beetje oud, maar hij maakt er wel een idilisch hoekje van, en brengt zelfs nog wat vruchten op.  De meeste andere bomen zijn qua zicht wel ok. En qua productie meer dan ok. Allé, toch voor een gezin van twee, waarvan er ene nu niet zo’n grote fruiteter is (raad ne keer wie ;-). Maar er is 1 boom die gewoon dood is. Dat is den dezen:

de boom staat ook veel te dicht bij de grens met de buren, maar die hebben al laten weten er geen last van te hebben

Nu dood is relatief. Want in sommige takken zit nog een beetje leven. En op zijn schors krioelt het ook van het leven: zwammen hebben er een mooie, voedzame plek gevonden.

mmmh, dode boomschors, lekker!

En efkes ne close up van de schimmels:

Hoe een foto verknoeien: les 1, de wazige tak in het midden van de afbeelding

En voor wie dacht dat ik in mijne vorige post aan het liegen was over de brandnetels: hieronder het bewijs. Iedereen zit hier al te bloggen over wat ze allemaal gaan bijplanten. Wij zitten nog altijd in de: ‘wat gaat er allemaal weg’-fase!

Speciaal voor Lotte, een mooi boeketje brandnetels.

 En dan zit ik nog met 1, heel grote vraag. Waarom zit er in het midden van mijne hof een pijp in de grond? En dan nog serieus diep ook hè! Gewoon plomp verloren in het midden van de boomgaard, een pijp in de grond. Meters diep! Dat het hier een raar erf is, een rare bedoening zoals ze bij ons zeggen.

Helaba pijp, wat doedegij in mijnen hof?