Geduld blijkt echter ook een deugd die sommige van onze lezers ontberen. Vooral de lezers die met Madame Boerenerf samenwerken.
Regelmatig werd er haar op het werk gevraagd hoe het nu met die bankkluis zat. Toegegeven, ik heb jullie een beetje op jullie honger laten zitten. Maar d’er was wel een beetje meer werk dan enkel die bankkluis uit de muur wrikken (alhoewel dat wel het zwaarste werk bleek). Twee muren moesten immers volledig pleistervrij gemaakt worden. Kwestie van nieuwe, deftige EN kaarsrechte pleister te kunnen aanbrengen en vervolgens onze nieuwe trap tot op de millimeter correct te kunnen plaatsen. Tegen deze muur komt de trap:
Ik ben content van mijn eigen werk. Nu de pleisteraar nog (maar boven heeft die perfect werk afgeleverd, ik heb er dus alle vertrouwen in dat dat hier ook het geval zal zijn).
Hieronder zie je het gat dat de bankkluis in de muur heeft achtergelaten (nog een half steentje verder en ik zat in de andere kamer). Vader Boerenerf heeft dat ondertussen al schoon toegemetseld.
‘En waar is die bankkluis dan naartoe?’, hoor ik jullie tot hier zuchten. HIER zie, de trofee mijner noeste arbeid! Driewerf victorie!!
Wel nog altijd potdicht, grrr! Pa, hebdegij uw slijpschijf mee?
En dan, na een kwartier slijpen, eindelijk de ontknoping. Zat er nog iets in die kluis en zo ja, wat zit er dan wel in?
Niks! Noppes! Nougabollen! Rien! Zero!
Godmiljaardenondemille, we zullen nog wat moeten gaan werken om de verbouwingen hier te bekostigen.
Recente reacties