De appeloogst was dit jaar gene vetpot. ‘t Was zelfs zo flauw dat we niet eens de moeite hebben gedaan om ze te plukken. Die weinige appels gingen toch voor de varkens zijn. En eerst die appels plukken om ze dan beetje bij beetje aan de varkens te geven, goh, dan kun je die appels beter gewoon laten vallen en de varkens in de boomgaard laten los lopen vonden wij. Zij hun amusement en wij minder werk.
Natuurlijk, zo af en toe vallen d’er een beetje veel appels tegelijk op de grond.
Erg vonden de varkens dat echter niet. Vooral de Jacobus had het buikje goed rond gevreten. En daarna tevreden uitpuffen van de gedane inspanning.
Ge zag zo het contentement op zijne snoet.
Recente reacties