En dacht bij zichzelf: ‘miljaar, wat moet ik nu weer met die dinges aanvangen?‘
Want ik mag dat spul niet. En madam boerenerf ook niet.
Pas op, ik vind ze daar wel sjiek hangen aan die boom. Zeker als ge d’er ne foto van neemt met uwe flash aan. Dan zijn het precies kleine, felblauwe lampionnetjes. Trés chic. Qua esthetiek: een dikke 10. Maar qua smaak en textuur niet echt mijn ding. Ok, ge kunt er pruimenjenever van maken. Maar op jenever in het algemeen heb ik het ook niet zo begrepen. En al helemaal niet als de jenever naar pruimen smaakt. Dan is het zeker: bah!
Met de regen van de laatste dagen zijn ze nu wel allemaal op de grond aan het donderen. Wat ik ergens toch ook zonde vind. Ik heb er dan toch maar een zakske vol van geplukt. Kwestie van een paar collega’s gelukkig te maken.
Groene pruimen hebben we ook nog hangen. Maar die zijn denk ik nog niet rijp. Morgen een collega ne keer laten proeven. En als ze wel rijp zijn weet ik weer wat geplukt. Voor de collega’s opnieuw. Wat eigenlijk niet zo een slim idee is, want als al die collega’s op de WC-pot zitten, wie gaat dan al het werk mogen doen? Ik natuurlijk.
Recente reacties