Varkens hebben geen manieren

De eerst winterprik is ondertussen achter de rug. Het was toch alweer een paar jaar geleden dat we hier nog sneeuw of deftige vriestemperaturen gezien hadden op het Boerenerf.

Conclusie 1: plafond isolatie en nieuwe vensters met dubbel glas maken een serieus verschil qua moeten stoken in huis. Binnen was behoorlijk cosy.

Conclusie 2: zo een klein kattenluikje houdt toch nog verdomd veel koude tegen. Als uw varkens dat kattenluikje slopen komt die koude binnen want dan zit ge feitelijk met een gat in uw buitenmuur.

ik verklaar me nader. Opdat de kat altijd buiten zou kunnen hebben wij een gat in de muur van de berging gemaakt. Dat gat komt uit in het gangetje tussen de berging en de schuur. En om de koude buiten te houden hadden wij daar een kattenluikje in gehangen. Nu kan ik niet zeggen dat de kat helemaal dol is op deze oplossing want als hij naar buiten wilt en wij staan in de keuken gaat hij gewoon aan de deur zitten wachten totdat wij hem buiten laten. Omgekeerd ook trouwens. Als hij op de koer loopt en ons in de keuken ziet staan komt hij ook naar de deur om binnengelaten te worden. Dat beest is verwend, en kruipt niet graag door het kattenluik.

Maar als we er niet zijn, of hij denkt dat we er niet zijn maakt hij er wel gebruik van. Dus het werkt, de kat kan altijd buiten en het luikje houdt de koude toch een beetje tegen.

So far so good. Maar omdat het winterweer lang op zich liet wachten bleven ons varkens ook heel lang rondlopen en grazen. Waardoor het gras op hun weide en in de boomgaard al snel op was.

In de rest van de tuin stond er echter wel nog gras. Redelijk lang gras zelfs aangezien ik af en toe wel ne keer een maaibeurt durf over te slaan (puur uit ecologische overwegingen natuurlijk en helemaal niet uit gemakszucht!).

Dus vond madame Boerenerf het wel een goed idee om ze ook eens in de rest van de tuin los te laten.

Nu, als ge uw varkens in gans uw tuin laat rondlopen gebeuren er een paar zaken.

Op dag 1 zijn die beesten nog content met het vele nieuwe gras. Op dag twee hebben ze echter door dat dat gras niet echt veel voedingswaarde meer bevat en gaan ze op zoek naar beter eten. Hun goede neus brengt hen al snel naar de plek waar hun eten opgeslagen staat.

En als ze dan weten dat er eten staat maar ze geraken er niet aan krijg je dit: lastig zijn en kwaad zijn op ne plastieke zak omdat daar geen eten in zit (en ook elk onnozel beetje eten dat ooit op de grond is gevallen opeten).

Zoals de titel al aangaf, varkens hebben geen manieren. Temeer ze er op het filmke nu ook niet bepaald uitgehongerd uitzien. Ze krijgen meer dan genoeg te eten, maar ja, heeft een varken ooit genoeg?

Aangezien er hier geen eten te rapen viel gingen ze verder op verkenning. Via het gangetje tussen de berging en de schuur naar de stal die achter de berging ligt. Veel zorgen maakte ik me daar niet over. Eten was er daar toch niet te rapen. Waar ik echter niet aan gedacht had was dat dat gangetje nu ook niet zo breed is, dat Jacobus wel redelijk breed is EN dat varkens geen manieren hebben!

De som van dit alles resulteerde in een gesloopt kattenluik.

Een feit dat wij dus maar ontdekt hebben toen tijdens de winterprik de temperatuur in ons berging wel heel hard daalde.

Nu, is dat erg dat het redelijk koud was in ons berging?

Niet echt zou een mens antwoorden ware het niet dat ons toilet ook in die berging is. En die berging, dat is nog altijd niet gerenoveerd, daar hangt nog altijd geen verwarming. De toilet heeft zelfs niet eens een deur!

Bij ons naar het toilet gaan is op een oude WC-pot zitten, tussen kale muren, op een betonvloer, zonder deur, terwijl het buiten –7 graden is, en er dus een gat in de muur is!

Nu, ne mens wordt zo wel snel wakker ‘s morgens.