‘k Zen gesjareld. Gesjosd. Bij mijne piet gepakt. Dat ze d’er mij ingeluisd hebben. Met vrienden gelijk de mijne hebt ge geen vijanden meer nodig. Geniepigaards zijn het!

Ik ging niet beginnen met ne moestuin! Geen!! Noppes. Niks. Geen zaadje of knol ging ik in de grond steken om daarna op te eten! Nen tuin vol fruitbomen, rode bessen, rabarber en frambozen tot daaraan toe. Dat is schoon om naar te kijken en sommige van die fruitdinges eet ik zelfs graag (en de rest kunt ge nog ruilen voor zelfgebrouwen bier). Maar groensel, dat ging niet in mijne hof komen. Absoluut niet.

En toen kregen we een bevriend koppel op bezoek. En dat koppel had mee: ne lege bloempot met daarin zakjes zaad: tomaten, komkommer, veldsla, tuinbieten en wortelen. Vraag me niet welke variëteiten want het interesseert me geen reet. Toen dacht ik nog: vriendelijk glimlachen, dank u zeggen en vervolgens gans de mikmak (allé, den bloempot niet, diene kunnen we nog gebruiken) in de vuilbak kieperen. Ik geniepig weer doen, nem!

het paard van Troje dat achteloos werd binnengereden

Toen kwam mijn vader nog eens langs. En die zei dat ik mijn serre in orde moest brengen. Want ne maat van hem zet elk jaar tomaten in zijn serre. En hij ging van diene maat wat plantjes krijgen en die plantjes gingen dan in ons serre komen. En vriendelijk glimlachen, dank u zeggen en vervolgens gans de mikmak in de vuilbak kieperen, zoiets pakt bij mijne pa niet.

En zo heb ik het dus toch nog aan mijne rekker. Royaal aan mijne rekker!

Ik dacht eerst nog leep te zijn en aan square foot gardening te doen.

De 2 vierkante meter moestuin

Maar als ik die bak zo in de serre eens bekijk kan beter voor de korte pijn kiezen en de volle grond verrijken. Want dat square foot tuinieren is ook maar een gedoe. En ‘t staat een beetje belachelijk in mijn serre zo nen houten bak. Ik kan dan maar beter gans de serre ne keer deftig onder handen nemen. Een sjans dat volgend weekend een verlengd weekend is. Met de ren voor de kippen (voor de veiligheid van de kuikentjes) en het opkuisen van de serre heb ik meer dan mijn handen vol.

‘t Is hier nog niet zo erg als bij sommige andere bloggers maar dat er nu dus ook een zaadbakje  op ons vensterbank staat.

het begin van het einde, straks verwachten ze nog dat ik die groensels opeet ook!

Maarten en pa, ge zijt bedankt hé!