Tag: siertuin (Page 2 of 2)

Vergezicht

Ik ben eindelijk door de sparren heen geraakt. In september vorig jaar zat ik al vrij ver. Maar toen sloeg het weer om. En daarna was het ‘s avonds veel te snel donker.

En nu wou ik eerst en vooral die hopen dode takken die hier al 5 jaar liggen te rotten opruimen. Want zo nen takkenhoop mag dan vree goed zijn voor allerlei beestjes, 7 van die hopen die allemaal enorm in de weg liggen is toch van het goede teveel. Nu is er nog eentje over en in de herfst zal ik met ons snoeihout  wel een nieuwe maken, een beetje meer aan de rand van onze tuin. Maar nu de laatste hoop opgeruimd was had ik eindelijk tijd om me op de overblijvende sparren te concentreren. Ik ben er eindelijk door.

Alle takken met de hand eraf gezaagd. De stammen staan er nog omdat we een tuinhaard willen kopen. En voor nen tuinhaard heeft ne mens brandhout nodig, hé.

Het elimineren van de sparren heeft wel al volgend vergezicht opgeleverd:

Vanaf de schuur kunt ge nu helemaal tot aan de treurwilg zien. Eens die weg is, zelfs tot helemaal achteraan onze hof. In het nieuwe tuinplan van madam boerenerf gaat dat wel nog allemaal veranderen maar voor het moment vind ik het wel leuk, zo lekker ver kunnen kijken op uw erf.

Wie ook blij zijn met het verdwijnen van de sparren zijn de vlierbomen. Die dutsen werden helemaal versmacht door de sparren. Ge moet ze nu ne keer zien, van contentement bloeien ze helemaal open!

Ge moet ne keer kijken in welke bochten vlier nummer twee zich heeft moeten draaien om toch nog aan een beetje zonlicht te geraken.

Jammer voor hem maar in het najaar gaat hij sneuvelen wegens op een vree verkeerde plek staan. Maar eerst vlierbessensiroop maken en als dat ons bevalt zullen we een paar van zijn stekjes op een betere plek planten.

Langzaam aan komen we er wel. ‘t Is gewoon kwestie van mij niet te laten ontmoedigen door het vele werk en nu ook al van de tuin te genieten. Want geef toe, over een paar jaar gaat het hier prachtig zijn. Eigenlijk is het hier nu al behoorlijk indrukwekkend (naar mijn bescheiden mening, mijn tuin, schone tuin nietwaar).

Voortuin

Tot voor onze Nederland-trip zag onze voortuin er zo uit:

5 jaar verwaarloosd en stokoude rozelaars.

Mijn ouders kwamen op het boerenerf en de kippen letten. Nu, ik weet niet of ge de mannen van die generatie kent, maar die kunnen dus niet stilzitten. Niet alleen heeft hij hier met de overgebuur een fietstocht van 75 kilometer gedaan maar hij heeft diene voortuin ook volledig opgekuist (dat ze ons land welvarend hebben gemaakt, mijnheer!). Weg mos en weg rozelaars.

Wij konden dan natuurlijk niet achterblijven (want anders zouden ze op het dorp nog gaan roddelen dat er hier alleen gewerkt wordt als de ouders op bezoek zijn, de schande). Madam hare deadline was dan ook eensklaps vlakbij. Travakken moest ze! Allé, eigenlijk is zij op haar dooie gemakske naar het tuincentrum gereden (terwijl ik nog aan het zwoegen was van achter in den hof). Heeft daar een paar plantjes uitgekozen en dan op haar dooie gemakske teruggereden. Wie heeft er die aarde mogen omwoelen en met bodemverrijker mengen? Ikke! Dan alles schoon aanharken zodat madam alleen nog de plantjes hoefde te planten.

Pluimhortensia (2), lavendel (2), ooievaarsbek (1), lievevrouwbedstro (1)

Moeten er nog bijkomen: campanula, nog iets (ge weet wel, dinges) dat groen blijft in de winter en voorjaarsbollen.

In de 2de helft van het voortuintje staan meiklokjes. Die stonden er al en zijn nu serieus aan het woekeren. Maar na hun bloei  verhuizen ze voor het merendeel naar de boomgaard. En dan woel ik dat stukse ook wel nog eens om. Want nu hadden we geen bodemverrijker meer. Dat was madam -tot mijn grote blijdschap, want anders was het nog meer werk – vergeten te kopen.

Drugs in de tuin!

Neen, niet voor ons! Ge moet nu niet gaan denken dat ik hier een volledige wietplantage aan het aanleggen ben. ‘t Is volledig legaal en voor de katten: kattenkruid! Niet de goede variant blijkt achteraf (maar dat komt wel nog in orde).

net geplant kattenkruid

 

Dit is het aller, aller, aller eerste plantje dat wij in de tuin bijgeplant hebben.

Onder protest van madam Boerenerf, want haar alles omvattend plan voor de tuin is nog niet af. Is dat wel de juiste plek? Is die grond daar nog goed? Gaan de katten er lang genoeg afblijven om het de kans te geven voldoende te groeien? Dat zijn dan de vragen/bezwaren die door haar hoofd schieten.

Ik steek dat gewoon in de grond en we zullen wel zien wat er van komt. Uittrekken en vervangen door de juiste variant zegt madam Boerenerf dan, pff alsof ons katten het verschil gaan merken).

Newer posts »

© 2024 BOERENERF

Theme by Anders NorenUp ↑