Tag: pruimen

Jarenlange verwaarlozing heeft er voor gezorgd dat er hier op het boerenerf wel verschillende bomen er vree triestig bij staan. Het zijn vooral de laagstammen die onder de verwaarlozing geleden hebben (overwoekerd worden door distels is blijkbaar niet zo goed voor een boompje).

Eén van die bomen is onderstaande pruimelaar.

Meer dode takken dan levende takken. We dachten zelfs eerst dat hij volledig dood was. Maar toen kwamen er blaadjes aan en daarna pruimen. En zo wisten we meteen dat het een pruimenboom was (maar nog steeds niet welke soort).

Omdat ik de helft van de blauwe pruimenoogst verloren had (met het slechte weer als verzachtende omstandigheid. Nu ja, er stond ook nog een tweede blauwe pruimelaar die ik veel te laat gezien had) nam ik het goede voornemen om regelmatig te proeven van de vruchten en korter op de bal spelen.

Vijf dagen geleden was het resultaat als volgt: de gelig/rode pruimen van dat zielig boompje: nog niet goed. De groene pruimen: ook nog niet goed.

Vandaag was het resultaat volledig anders. De gelig/rode pruimen van dat zielig boompje: allemaal rot. En dat terwijl ze nog aan de boom hangen!

En met rot bedoel ik dus: goed rot. Jakkes Een schrale troost is dat ze nauwelijks smaak hadden (waarschijnlijk omdat de boom zijn energie nodig had om te overleven) en dat zo de wespen er tenminste iets aan gehad hebben.

Voor wie wil helpen om de soort te bepalen, zo ziet een intacte vrucht eruit:

Identificatie van de soort is trouwens welgekomen want zopas heb ik een tweede van die pruimelaars ontdekt (ja ik weet het, ‘t is schaamtelijk. Ter mijne verdediging, madam boerenerf had het ook nog niet gezien!).

En wat met de groene pruimen? hoor ik jullie al vragen (allé, vooral Ria zal zich dat nu afvragen). Awel, die zijn goed. Redelijk goed, want ik vind dat de smaak wat beter kan (maar ik ben niet zo een grote pruimeneter, dus niet meteen de best geplaatste persoon om dat te beoordelen). Dus als ge er wilt Ria, komt ge er best zaterdag om (want zondag zijn we naar de Gentse feesten). En als ge de groene pruimen ook vind tegenvallen (voorlopig maar 1 boom van gevonden, maar wie weet staat er hier wel ergens een tweede zulle) de krieken zijn ook goed en daar hebben we ook twee bomen van staan (of misschien wel drie).

En dacht bij zichzelf: ‘miljaar, wat moet ik nu weer met die dinges aanvangen?‘

Want ik mag dat spul niet. En madam boerenerf ook niet.

Pas op, ik vind ze daar wel sjiek hangen aan die boom. Zeker als ge d’er ne foto van neemt met uwe flash aan. Dan zijn het precies kleine, felblauwe lampionnetjes. Trés chic. Qua esthetiek: een dikke 10. Maar qua smaak en textuur niet echt mijn ding. Ok, ge kunt er pruimenjenever van maken. Maar op jenever in het algemeen heb ik het ook niet zo begrepen. En al helemaal niet als de jenever naar pruimen smaakt. Dan is het zeker: bah!

Met de regen van de laatste dagen zijn ze nu wel allemaal op de grond aan het donderen. Wat ik ergens toch ook zonde vind. Ik heb er dan toch maar een zakske vol van geplukt. Kwestie van een paar collega’s gelukkig te maken.

Groene pruimen hebben we ook nog hangen. Maar die zijn denk ik nog niet rijp. Morgen een collega ne keer laten proeven. En als ze wel rijp zijn weet ik weer wat geplukt. Voor de collega’s opnieuw. Wat eigenlijk niet zo een slim idee is, want als al die collega’s op de WC-pot zitten, wie gaat dan al het werk mogen doen? Ik natuurlijk.